مهم‌ترین امتیاز انسان نسبت به سایر موجودات، استعدادِ رشد و کمال اوست، لیکن این مزیت نیازمند آن است که والدین در ایفای مسؤولیت خویش در قبال فرزندان و در تمامی مراحل رشد آنان به درستی عمل کنند و شرایط مساعد و امکانات کافی برای آنان فراهم آورند. در این میان سن مناسب برای ازدواج بسیار مهم و تأثیرگذار است، چه این‌که برای زندگی زناشویی، صلاحیت و آمادگی جسمی، روانی و اجتماعی لازم است. متأسفانه به بهانه‌ها و توجیهات مختلف، ازدواج‌های زودهنگامی رخ می‌دهد که اغلب دربردارنده آزار، بهره‌کشی و خشونت علیه کودکان و تعارض‌های جدی با حقوق آنان است، به‌ویژه این‌که چنین ازدواج‌هایی اغلب اجباری و بدون رضایت طرفین منعقد می‌شود و بی‌گمان طفل یا نوجوان درگیر در این فرآیند قادر به درک گزینه‌ها و فرصت‌های بیشتر و بهره‌مندی از حقوق و شرایط بهتر نیست.

پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی ـ تطبیقی و با تکیه بر مبانی و آموزه‌های غنی فقه امامیه و تأمل در نظام بین‌المللی حقوق بشر که در مقایسه با فقه بسیار محدود و نحیف است، به تحلیل علل ازدواج زودهنگام و آثار آن بر سلامت جنسی کودکان و نیز را‌ه‌کارهای ممانعت از آن می‌پردازد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که مسائلی مانند فقر، عوامل فرهنگی و اجتماعی، حفظ آبرو و شرف خانوادگی و... زمینه وقوع ازدواج زودرس را فراهم می‌نماید که با وجود ویژگی‌های ‌بارز کودکی در رابطه زناشویی و عدم آموزش و آگاهی‌های اجتماعی لازم می‌تواند منجر به تضییع حقوق کودک و آزار و بهره‌کشی از وی شود. از دیگرسو می‌تواند سلامت جنسی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به بیماری‌های جسمی، روحی و روانی، افزایش حاملگی و زایمان زودرس و... شود. از این رو ارتقای آگاهی‌ها و پیش‌بینی تکالیف و تعیین مجازات‌های مناسب، چنین پدیده‌ای را محدود ساخته و امکان بروز چنین پیامدهای ناگواری را کاهش می‌دهد.