گروه حقوق بینالملل دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: برخی از حوزههای موضوعی حقوق بشر، مانند حقوقی که به بیماران تعلق پیدا میکنند، اغلب در سراسر جهان با حساسیت بیشتری مورد توجه و پاسداشت قرار میگیرند، از جمله این حقوق، «حق بر حریم خصوصی بیمار» است که از دیرزمان از ناحیه اشخاص حرمت داشته و هر روز بر حساسیتهای صیانت از آن افزوده میشود.
روش: در این مقاله با استفاده از تحقیق تحلیلی ـ توصیفی تلاش شده به پرسشهای پژوهش پاسخ داده شود؛ با عنایت به حقوق و جایگاه بیمار، ضرورتهای حفظ و رعایت اصل «حق بر حریم خصوصی» کدامند؟ در اسناد مختلف حقوقی چه الزاماتی برای رعایت اصل «حق بر حریم خصوصی» دیده شده؟ این موضوع را در قوانین داخلی کشور و اسناد حقوق بشری حوزه بینالملل مورد کنکاش قرار دادهایم.
یافتهها: بر اساس اسناد حقوق بشری بینالملل، نظام حقوق داخلی ایران و اصول و مبانی حق بر حریم خصوصی، رعایت «حق بر حریم خصوصی بیماران» در چارچوب اصلاح منشور حقوق بیمار قابل تحقق است.
ملاحظات اخلاقی: در جمعآوری اطلاعات و تألیف مقاله، اخلاق حرفهای از جمله اصل امانتداری در نقل مطالب، با دقت و وسواس تمام مراعات گردیده است.
بحث و نتیجهگیری: «حق بر حریم خصوصی» از مهمترین حقوقی است که ارتباط تنگاتنگی با کرامت انسانی دارد. سابقه کوتاه غرب در حمایت از این حق و پیشینه بلند حمایت اسلام از حریم خصوصی منجر به کنوانسیونها و اسناد حقوقی بینالمللی فراوانی شده که تلویحاً یا تصریحاً این حق را پیشبینی کردهاند. این اسناد به عنوان اسناد بالادستی منجر به ایجاد اسناد جزئیتر و دقیقتری به نام «منشور حقوق بیمار» شدهاند که بسیار حائز اهمیت میباشند. نتیجه پژوهش نشان میدهد بازنگری در منشور حقوق بیمار با نگاه به اصل «حق بر حریم خصوصی» بسیار ضروری است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1399/4/16 | پذیرش: 1399/8/8