دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )
جلد 15 شماره 56 صفحات 73-57 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سارا رستمی* 
1، افشین جعفری2 ، سودابه رستمی3
1، افشین جعفری2 ، سودابه رستمی3
1- گروه حقوق دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- فقه و حقوق اسلامی
2- گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- فقه و حقوق اسلامی
چکیده:
زمینه و هدف: حق بر سلامت یکی از مصادیق حقوق طبیعی است که اسلام نیز بر آن تأکید دارد و از عوامل اصلی در ارزیابی توسعه‌یافتگی جوامع محسوب می‌شود و در ذیل نسل دوم حقوق بشر قرار می‌گیرد. بر اساس بند ب ماده 55 منشور ملل متحد، دولت‌ها متعهد به ارائه راه‌حل‌هایی برای غلبه بر مشکلات حوزه سلامت و حمایت از نهادهای تأمین اجتماعی، درمانی و بهداشتی می‌باشند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی مفهوم و جایگاه حق بر سلامت در نظام حقوقی ایران و جهان با تأکید بر حقوق شهروندی و پاندمی کووید 19 می‌باشد.
روش پژوهش: این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی تهیه شده و جمع‌آوری اطلاعات آن نیز با ابزار اسنادی - کتابخانه‌ای صورت گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌ها حکایت از آن دارد که دولت‌ها برای تأمین یک زندگی سالم ملزم به اقداماتی فوری (تهیه دارو) می‌باشند. دولت ایران نیز در اصل 29 قانون اساسی این مسئله را مورد تأیید قرار داده است. همچنین دولت ایران به موجب ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی و اجتماعی حق دسترسی به داروهای درمانی را به رسمیت شناخته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: در نظام حقوق بین‌الملل حق بر استحقاق، جزئی از اهداف و تعهد نسبت به آن و یک تعهد سیاسی محسوب می‌شود. بهتر است این حق به مثابه یکی از مصادیق حقوق بشر در نظر گرفته شود. در ایران علی‌رغم وجود برخی قوانین خاص در این زمینه که موجب افزایش برخورداری افراد می‌شود، اما در عمل نتیجه مطلوب حاصل نشده است.
روش پژوهش: این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی تهیه شده و جمع‌آوری اطلاعات آن نیز با ابزار اسنادی - کتابخانه‌ای صورت گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌ها حکایت از آن دارد که دولت‌ها برای تأمین یک زندگی سالم ملزم به اقداماتی فوری (تهیه دارو) می‌باشند. دولت ایران نیز در اصل 29 قانون اساسی این مسئله را مورد تأیید قرار داده است. همچنین دولت ایران به موجب ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی و اجتماعی حق دسترسی به داروهای درمانی را به رسمیت شناخته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: در نظام حقوق بین‌الملل حق بر استحقاق، جزئی از اهداف و تعهد نسبت به آن و یک تعهد سیاسی محسوب می‌شود. بهتر است این حق به مثابه یکی از مصادیق حقوق بشر در نظر گرفته شود. در ایران علی‌رغم وجود برخی قوانین خاص در این زمینه که موجب افزایش برخورداری افراد می‌شود، اما در عمل نتیجه مطلوب حاصل نشده است.
واژه‌های کلیدی: حقوق ایران، کووید 19، بین‌الملل، حق دسترسی، حق بر سلامت
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/12/7 | پذیرش: 1399/1/27
دریافت: 1398/12/7 | پذیرش: 1399/1/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |