دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 395-380 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahmani Manshadi H. Compensation for Damage Resulting from Scientific Research; Foundations and Structures. MLJ 2022; 16 (57) :380-395
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1362-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1362-fa.html
رحمانی منشادی حمید. جبران خسارت ناشی از پژوهش‌های علمی؛ مبانی و ساختارها. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1401; 16 (57) :380-395
دانشکده حقوق، علوم سیاسی و تاریخ، دانشگاه یزد، یزد، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: پژوهش‌های علمی به آن دسته از پژوهش‌هایی اطلاق می‌گردد که بدون قصد درمان و با هدف توسعه علوم زیستی یا شناخت آثار محصولات خوراکی و بهداشتی جدید بر روی آزمودنی انسانی انجام می‌گیرد، لذا به دلیل عدم وجود قصد درمان نمی‌توان مسؤولیت مدنی ناشی از آن را با اقدامات درمانی و پزشکی مقایسه کرد. در این پژوهش سعی می‌گردد با تحلیل مبانی و ساختارهای مختلف جبران خسارت ناشی از پژوهش‌های علمی، چالش‌های هر کدام را شناسایی کرده و بهترین ساختار پیشنهاد گردد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد و روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در کشورهای پیشرفته برای تشویق شرکت‌کنندگان در پژوهش‌های علمی از پوشش بیمه‌های خاص برای جبران خسارت آزمودنی استفاده می‌گردد و در مواردی که پژوهش‌های علمی توسط مؤسسات دولتی انجام می‌گیرد، خسارت آزمودنی از بودجه پژوهشی همان مؤسسه پرداخت می‌گردد.
نتیجه‌گیری: در تحلیل‌های صورت‌گرفته روشن گردید که مبانی و نظام‌های سنتی جبران خسارت مانند نظریه تقصیر و نظریه ایجاد خطر در عمل یا باعث عدم جبران کامل خسارت آزمودنی می‌گردد یا ممکن است مانعی برای تحقیقات علمی محسوب گردند، لذا بهتر است از ساختارهای دیگری برای جبران خسارت آزمودنی انسانی در تحقیقات علمی استفاده شود که با توجه به مباحث صورت‌گرفته تضمین پرداخت خسارت آزمودنی از بودجه همان پژوهش در عمل منجر به توسعه تحقیقات علمی می‌گردد و نظام‌های سنتی جبران خسارت کارایی لازم را در جبران خسارت ناشی از پژوهش‌های علمی ندارد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد و روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در کشورهای پیشرفته برای تشویق شرکت‌کنندگان در پژوهش‌های علمی از پوشش بیمه‌های خاص برای جبران خسارت آزمودنی استفاده می‌گردد و در مواردی که پژوهش‌های علمی توسط مؤسسات دولتی انجام می‌گیرد، خسارت آزمودنی از بودجه پژوهشی همان مؤسسه پرداخت می‌گردد.
نتیجه‌گیری: در تحلیل‌های صورت‌گرفته روشن گردید که مبانی و نظام‌های سنتی جبران خسارت مانند نظریه تقصیر و نظریه ایجاد خطر در عمل یا باعث عدم جبران کامل خسارت آزمودنی می‌گردد یا ممکن است مانعی برای تحقیقات علمی محسوب گردند، لذا بهتر است از ساختارهای دیگری برای جبران خسارت آزمودنی انسانی در تحقیقات علمی استفاده شود که با توجه به مباحث صورت‌گرفته تضمین پرداخت خسارت آزمودنی از بودجه همان پژوهش در عمل منجر به توسعه تحقیقات علمی می‌گردد و نظام‌های سنتی جبران خسارت کارایی لازم را در جبران خسارت ناشی از پژوهش‌های علمی ندارد.
واژه‌های کلیدی: مسؤولیت مدنی، جبران خسارت، پژوهش‌های علمی، آزمودنی
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/4/18 | پذیرش: 1401/6/5
دریافت: 1400/4/18 | پذیرش: 1401/6/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
