دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 35-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jamshidi Moghaddam S, Mohaghegh Damad S M. The Customary Implied Condition of Safety Obligation in Medical Contracts. MLJ 2022; 16 (57) :15-35
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1413-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1413-fa.html
جمشیدی مقدم شهاب، محقق داماد سیدمصطفی. شرط ضمنی عرفی تعهد ایمنی در قراردادهای پزشکی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1401; 16 (57) :15-35
1- گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: تعهد ایمنی پزشک و بیمارستان در مقابل بیمار امری پذیرفته شده است. به گونهای که قوانین و آئین‌نامه‌ها و دستورالعمل های متعددی در این زمینه وضع گردیده، لیکن منابع تعهد ایمنی در این نوع قراردادها محصور در قواعد موضوعه نیست و عرف و قواعد عرفی مستقل از سایر عوامل و به عنوان یکی از منابع طراز اول حقوق قرارادها سبب شکل گیری تعهد ایمنی در قراردادهای منعقده میان پزشک و بیمار خواهد شد، به گونه ای که نقض این تعهد را، سبب ایجاد مسولیت مدنی می داند. در این نوشتار برآنیم که توضیح دهیم قواعد عرفی چگونه به شکل گیری تعهد ایمنی در قراردادهای پزشکی می انجامد و مبانی حقوقی آن کدامند.
روش: این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای به رشته تحریر درآمده است.
ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با رعایت اصول اخلاقی و امانتداری انجام پذیرفته است.
یافته‌ها: دادگاه رسیدگی کننده به نقض تعهد ایمنی پزشک در مقابل بیمار می‌تواند با استناد به قواعد عرفی، در پرتو برخی مواد قانون مدنی نظیر مواد 220 و 356 رأی به جبران خسارت وارده به بیمار را صادر نماید.
نتیجه‌گیری: یکی از تعهدات پذیرفته شده در روابط قراردادی تعهد ایمنی است. با این وصف که در اجرای قرارداد باید به گونهای رفتار شود، که به جان یا مال طرف قرارداد آسیبی نرسد در غیر این صورت نقض عهد صورت گرفته و مسئولیت مدنی به بار خواهد آمد. برای ایجاد تعهد ایمنی در قراردادهای پزشکی منابعی نظیر قانون، مفاد قرارداد و عرف معرفی گردیده. در این میان عرف از اهمیت بسزایی برخوردار است به این دلیل که عموماً در قراردادهای پزشکی طرفین توجهی به تعهد ایمنی ندارند و ذکری از آن بعمل نمی‌آورند. در این حالت و در مواردی که قوانین موضوعه راهکاری ارائه نکرده باشند، عرف به عنوان تنها منبع، ضمن ایجاد تعهد ایمنی در این نوع قراردادها، پزشک و بیمارستان نقض کننده تعهد ایمنی را ملزم به جبران خسارت زیاندیده خواهد کرد. این تأثیرگذاری عرف، مستند به مبانی مستنبط از قوانین موضوعه، نظیر مواد 220 و 356 قانون مدنی است که در خلال بحث تشریح خواهد شد.
روش: این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای به رشته تحریر درآمده است.
ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با رعایت اصول اخلاقی و امانتداری انجام پذیرفته است.
یافته‌ها: دادگاه رسیدگی کننده به نقض تعهد ایمنی پزشک در مقابل بیمار می‌تواند با استناد به قواعد عرفی، در پرتو برخی مواد قانون مدنی نظیر مواد 220 و 356 رأی به جبران خسارت وارده به بیمار را صادر نماید.
نتیجه‌گیری: یکی از تعهدات پذیرفته شده در روابط قراردادی تعهد ایمنی است. با این وصف که در اجرای قرارداد باید به گونهای رفتار شود، که به جان یا مال طرف قرارداد آسیبی نرسد در غیر این صورت نقض عهد صورت گرفته و مسئولیت مدنی به بار خواهد آمد. برای ایجاد تعهد ایمنی در قراردادهای پزشکی منابعی نظیر قانون، مفاد قرارداد و عرف معرفی گردیده. در این میان عرف از اهمیت بسزایی برخوردار است به این دلیل که عموماً در قراردادهای پزشکی طرفین توجهی به تعهد ایمنی ندارند و ذکری از آن بعمل نمی‌آورند. در این حالت و در مواردی که قوانین موضوعه راهکاری ارائه نکرده باشند، عرف به عنوان تنها منبع، ضمن ایجاد تعهد ایمنی در این نوع قراردادها، پزشک و بیمارستان نقض کننده تعهد ایمنی را ملزم به جبران خسارت زیاندیده خواهد کرد. این تأثیرگذاری عرف، مستند به مبانی مستنبط از قوانین موضوعه، نظیر مواد 220 و 356 قانون مدنی است که در خلال بحث تشریح خواهد شد.
واژه‌های کلیدی: شرط، عرف، تعهد ایمنی، قرارداد، پزشکی
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/4/28 | پذیرش: 1400/11/19
دریافت: 1400/4/28 | پذیرش: 1400/11/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
