دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 795-780 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه امام صادق (ع)، پردیس خواهران، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: مقابله با همه‌گیری ویروس کرونا، گاهی از طریق اعمال محدودیت‌هایی در حقوق افراد امکان‌پذیر است،لذا در چنین شرایطی حقوق فردی با حقوقی عمومی در تنافی قرار گرفته که برای حل آن با مراجعه به منابع فقهی، بایستی شاخص‌های ترجیح یکی بر دیگری را تعیین نمود.
روش: پژوهش حاضر با مراجعه به مقالات پزشکی و منابع فقهی حقوقی، به شیوه کتابخانه‌ای و با روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با کرونا، رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و تزریق واکسن است که عدم رعایت آن منجر به شیوع بیماری شده و سلامتی دیگر افراد جامعه را به خطر می‌اندازد. از طرفی استفاده از ماسک و تزریق واکسن نیز احتمال بروز مضرات و عوارضی برای سلامتی فرد را به دنبال دارد. در این صورت بین حق بر سلامت فردی با حق بر سلامت عمومی تزاحم رخ می‌دهد. با رجوع به قاعده اهم و مهم و بنا بر ملاکات احکام و قاعده لاضرر، مصلحت عمومی بر مصلحت فردی مقدم خواهد شد. نقش دولت نیز در بروز تعارضاتی بین حقوق افراد، جهت حفظ نظم عمومی و تأمین سلامت جامعه، غیر قابل انکار است.
نتیجه‌گیری: از آنجا که کنترل شیوع بیماری و قطع زنجیره ابتلا، متوقف بر رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و واکسیناسیون عمومی است، تقدم مصلحت عمومی اقتضا دارد رعایت دستورالعمل‌ها الزامی گردد، لذا دولت وظیفه دارد زمینه تأمین حق بر سلامت عمومی را فراهم نماید. از آنجا که با ارتقای تدریجی استانداردهای سلامت در جهان، ناگزیر زور و اجبار جای خود را به تشویق و ترغیب افراد داده است، پیشنهاد می‌گردد دولت با بهره‌گیری از اختیارات و امکانات خود، از طریق آموزش همگانی به ترغیب و تشویق افراد برای رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و واکسیناسیون اقدام نماید.
روش: پژوهش حاضر با مراجعه به مقالات پزشکی و منابع فقهی حقوقی، به شیوه کتابخانه‌ای و با روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با کرونا، رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و تزریق واکسن است که عدم رعایت آن منجر به شیوع بیماری شده و سلامتی دیگر افراد جامعه را به خطر می‌اندازد. از طرفی استفاده از ماسک و تزریق واکسن نیز احتمال بروز مضرات و عوارضی برای سلامتی فرد را به دنبال دارد. در این صورت بین حق بر سلامت فردی با حق بر سلامت عمومی تزاحم رخ می‌دهد. با رجوع به قاعده اهم و مهم و بنا بر ملاکات احکام و قاعده لاضرر، مصلحت عمومی بر مصلحت فردی مقدم خواهد شد. نقش دولت نیز در بروز تعارضاتی بین حقوق افراد، جهت حفظ نظم عمومی و تأمین سلامت جامعه، غیر قابل انکار است.
نتیجه‌گیری: از آنجا که کنترل شیوع بیماری و قطع زنجیره ابتلا، متوقف بر رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و واکسیناسیون عمومی است، تقدم مصلحت عمومی اقتضا دارد رعایت دستورالعمل‌ها الزامی گردد، لذا دولت وظیفه دارد زمینه تأمین حق بر سلامت عمومی را فراهم نماید. از آنجا که با ارتقای تدریجی استانداردهای سلامت در جهان، ناگزیر زور و اجبار جای خود را به تشویق و ترغیب افراد داده است، پیشنهاد می‌گردد دولت با بهره‌گیری از اختیارات و امکانات خود، از طریق آموزش همگانی به ترغیب و تشویق افراد برای رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و واکسیناسیون اقدام نماید.
واژه‌های کلیدی: حق بر سلامت، ضرر، تزاحم، واکسیناسیون، ماسک، کرونا
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/8/5 | پذیرش: 1401/4/28
دریافت: 1400/8/5 | پذیرش: 1401/4/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |