1- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- گروه بیماریهای عفونی، مرکز تحقیقات ایدز، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: همهگیری کووید-19 سبب آفات اقتصادی و مرگ و میرهای زیادی در سرتاسر جهان گردیده است. با کشف انواع واکسن و تزریق آن تا حدودی این بیماری مهار و از مرگ و میرهای بیرویه جلوگیری گردیده است، اما واکسیناسیون هم به عنوان تلاش برای شکستن زنجیره انتشار با مخالفانی مواجه است. مطابق بر آنچه در اخلاق پزشکی و نظام حقوقی متصرح میباشد، مداخلات پزشکی، خواه درمانی خواه پیشگیرانه، مستلزم رضایت فرد است. از طرف دیگر صیانت از سلامت عمومی یک وظیفه اساسی در قبال جامعه و سلامت جامعه است که حاکمیت وفق حقوق بشر و سایر قوانین داخلی و بینالمللی وظیفه صیانت از آن را بر عهده دارد و نمیتواند در برابر امتناع فرد از تزریق منفعل عمل نماید. بیمبالاتی فردی در خصوص این بیماری سلامت عمومی جامعه را به مخاطره میاندازد، لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا عملکرد قانونی و عملی کشورهای مختلف در رابطه با این بیماری و واکسیناسیون مورد بررسی قرار گیرد و از این طریق رویکردی مؤثر برای کنترل و مقابله با این بیماری با توجه به الزامات دولتی کشف شود.
روش: این پژوهش از نوع نظری با روش توصیفی ـ تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن با شیوه کتابخانهای اسنادی صورت پذیرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافتهها: در شرایط اضطراری و شیوع بیماریهای همهگیر نظیر کرونا، مداخلات درمانی دولتها امری حیاتی و در جهت صیانت از بهداشت عمومی. مبحث سلامتی جمعی مستثنی از غیر قانونیبودن محدودیت آزادیهای فردی است
نتیجهگیری: وظایف دولتها در حق بر سلامت جامعه مستثنی از غیر قانونیبودن محدودیت آزادیهای فردی است و دولتها میتوانند با وضع قوانین و مقررات، ضمن محدودکردن آزادیهای افراد، آنها را وادار به رعایت الزامات بهداشتی و تزریق واکسن به منظور شکستن زنجیره انتقال ویروس کووید-19 و حفظ سلامت سایرین و رعایت حقوق بشر نمایند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1401/4/3 | پذیرش: 1401/8/27