دوره 17، شماره 58 - ( 1-1402 )
جلد 17 شماره 58 صفحات 503-490 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین ـ پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران.،
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین ـ پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران.
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین ـ پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: حق بر سلامت موضوع مهمی در اسناد بینالمللی و داخلی است. هدف پژوهش حاضر تحلیل فقهی و حقوقی ضمانت اجرای این حق برای فرزندان از سوی والدین است، بدینمعنا که با رویکردی هنجاری تلاش شده است تا بایدها و کاستیها در این زمینه روشن شود.
روش: مقاله حاضر از نوع کیفی و توصیفی و روش آن نیز تحلیلی است که با مراجعه به منابع اسنادی صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: اصول اخلاقی، از جمله استناددهی دقیق و استفاده از منابع با رعایت اصول ارجاعدهی رعایت شده است.
یافتهها: حق بر سلامت فرزندان در قوانین داخلی، از جمله در قانون اساسی چندان روشن نیست، اما در برخی دیگر از قوانین خاص مربوط به کودکان و نوجوانان میتوان ابعاد آن را پیدا کرد. با این حال، رویکرد پدرسالارانه، نادیدهانگاری صدمات و جراحات بر علیه فرزندان از سوی والدین، ضعفهای مهم قوانین مربوط به روابط فرزند و والدین هستند.
نتیجهگیری: حق بر سلامت فرزندان از سوی والدین در ایران علیرغم تأکیدات فقهی چندان مورد توجه قانونگذار نیست، از جمله اینکه رویکرد قانونگذار نسبت به حق حیات، حق منع آزار و شکنجه فرزندان روشن نیست، زیرا قانونگذار تا زمانی که تنبیهات بدنی فرزند منجر به شکستگی یا نمایانشدن ضرب و جرح منجر نشود، والدین را مستحق مجازات نمیداند. علاوه بر این، سلامت روحی و معنوی که در فقه و سیره ائمه بسیار مشهود است، مورد غفلت قانونگذار واقع شده است.
روش: مقاله حاضر از نوع کیفی و توصیفی و روش آن نیز تحلیلی است که با مراجعه به منابع اسنادی صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: اصول اخلاقی، از جمله استناددهی دقیق و استفاده از منابع با رعایت اصول ارجاعدهی رعایت شده است.
یافتهها: حق بر سلامت فرزندان در قوانین داخلی، از جمله در قانون اساسی چندان روشن نیست، اما در برخی دیگر از قوانین خاص مربوط به کودکان و نوجوانان میتوان ابعاد آن را پیدا کرد. با این حال، رویکرد پدرسالارانه، نادیدهانگاری صدمات و جراحات بر علیه فرزندان از سوی والدین، ضعفهای مهم قوانین مربوط به روابط فرزند و والدین هستند.
نتیجهگیری: حق بر سلامت فرزندان از سوی والدین در ایران علیرغم تأکیدات فقهی چندان مورد توجه قانونگذار نیست، از جمله اینکه رویکرد قانونگذار نسبت به حق حیات، حق منع آزار و شکنجه فرزندان روشن نیست، زیرا قانونگذار تا زمانی که تنبیهات بدنی فرزند منجر به شکستگی یا نمایانشدن ضرب و جرح منجر نشود، والدین را مستحق مجازات نمیداند. علاوه بر این، سلامت روحی و معنوی که در فقه و سیره ائمه بسیار مشهود است، مورد غفلت قانونگذار واقع شده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1402/2/15 | پذیرش: 1402/5/25
دریافت: 1402/2/15 | پذیرش: 1402/5/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |