دوره 17، شماره 58 - ( 1-1402 )                   جلد 17 شماره 58 صفحات 537-522 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه حقوق بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
2- گروه حقوق بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.،
چکیده:  
زمینه و هدف: دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، حقی بنیادین است که به دلیل تعلق آن به حوزه حقوق رفاهی و اجتماعی، توانایی آن در اقامه دعوی از زمان پیدایش این دسته از حقوق مورد مناقشه قرار گرفته است. ابعاد گسترده حق بر سلامت و جایگاهی که در پیشبرد آرمان‌های حقوق بشری دارد، به قدری است که هرگونه اهمیت قائل‌شدنی برای آن به دلیل اهمیتی است که کرامت ذاتی انسان‌ها دارد. گاه برخی موانعی که بر سر راه توسعه حقوق بین‌الملل سلامت چه در مرحله قانونگذاری و چه در مرحله ضمانت اجرایی و طرح دعوا وجود دارد، منشأ آن وجود تقابل میان حق بر سلامت که از حقوق بشری است، با حق‌های دیگر می‌باشد. این نوشتار بر آن است که از وجود تزاحم یا تقابل میان حق بر سلامت با حق‌هایی همچون حق بر تجارت آزاد و حق بر امنیت پرده بردارد.
روش: این پژوهش به روش اسنادی و کتابخانه‌ای به جمع‌آوری داده‌ها پرداخته و با تحلیل محتوای آرا و تصمیمات مورد رسیدگی، بر آن است که به تقابل مورد ذکر بپردازد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: این نوشتار درصدد است به این سؤال که حقوق بین‌الملل و رویه مراجع حل و فصل اختلافات بین‌المللی، چگونه در تعارض و بعضاً تقابل میان اصول تجارت آزاد، امنیت و حق بر سلامت، به برقراری تعادل نائل شده است، بپردازد.
نتیجه‌گیری: حقوق بین‌الملل مراجع حل و فصل اختلافات بین‌المللی، حق سلامت را در سلسله مراتب هنجاری نسبت به اصل آزادی تجارت اولی می‌دانند، اما در موارد تقابل این حق با اصل امنیت، هنوز به یقین نمی‌توان گفت جامعه جهانی به وحدت نظر درباره ترجیح حق بر سلامت رسیده است.


 
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1402/3/17 | پذیرش: 1402/5/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.