پزشکی از راه دور (تله مدیسین) چهرۀ نوینی از طبابت است که در زمینه‌های گوناگون می‌تواند یاری‌رسان طبقات مختلف جامعه بشری باشد. هدف اولیه از اختراع این تکنولوژی، حمایت از بیماران در معرض خطری بود که به دلایل مختلف دسترسی سریع و به‌موقع به امکانات خاص پزشکی برای آنها مقدور نیست. سیطره‌ی این فناوری از مشاوره‌ها و ویزیت‌های از راه دور تا انواع عمل‌های جراحی از طریق سیستم‌های الکترونیکی را دربر می‌گیرد. این فناوری همان‌طور که فرزند دو رشته پزشکی و IT است، جرایم پزشکی و IT را نیز در هم ادغام کرده و تأثیر جرائم پزشکی را به وسعت اینترنت درآورده است. اهم خطراتی که بیماران را در استفاده از تله مدیسین تهدید می‌کند، کنجکاوی افراد، سوءاستفادۀ هکرها و گروه‌های تروریستی در این زمینه است. این افراد به طرق مختلف از قبیل دسترسی و افشای اطلاعات سلامت اشخاص، جعل عناوین خاص پزشکی، خرابکاری در سیستم‌های الکترونیکی، انتقال ویروس به شبکه‌های اینترنتی و استماع غیرمجاز ارتباطات، در پی اجرای مقاصد نامشروع ذهنی، اقتصادی یا سیاسی خویش هستند. این پژوهش ابتدا به بیان خطرات و جرائم بالقوه پزشکی از راه دور پرداخته و سپس با مطالعه‌ی قوانین جزایی ایران (اعم از قانون مجازات اسلامی، قانون تجارت الکترونیک، قانون جرائم رایانه‌ای) پاسخ جزایی این نظام حقوقی را در برخورد با این جرائم مورد بررسی قرار خواهد داد.