در دنیای امروز، قدرت اقتصادی برای هر کشوری اولویت اول در برنامهریزیهای کلان محسوب میشود و توان اقتصادی هر کشور به میزان رشد تولید خالص داخلی آن بستگی دارد. مؤثرترین پارامتر در افزایش تولید ناخالص داخلی، تجاریسازی محصولات بومی در تمام شاخههای اقتصادی است که اموال فکری از جمله آنها میباشد. در کشورهای پیشرفته سهم تولیدات محصول فکری نزدیک به 40% از کل تولید خالص ملی است. متأسفانه در ایران سهم محصولات فکری تجاریسازیشده بسیار پایین و نزدیک به عدد صفر است. این مقاله تلاش میکند تا عوامل و موانع تجاریسازی محصولات فکری را در عرصه حقوقی و اقتصادی بررسی کند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |