دوره 14، شماره 52 - ( بهار 1399 )
جلد 14 شماره 52 صفحات 26-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زهرا بیدار*1 
، غلامعلی قاسمی2
، غلامعلی قاسمی2
1- دانشگاه قم، دانشکده حقوق، قم، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- گروه حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران،
2- گروه حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران،
چکیده:
با بروز مفهوم حکمرانی خوب، سازمان‌های مردم‌نهاد (سمن‌ها) که بخشی از جامعه مدنی به شمار می‌آیند، به عنوان یکی از بازیگران غیر دولتی عرصه حکمرانی ظاهر گردیدند. ناتوانی دولت‌ها در انجام تکالیف و تأمین حقوق بنیادین افراد و گرایش به محدودکردن نقش دولت باعث گردید این سازمان‌ها به عنوان نیروی کمکی دولت در سه زمینه قانونگذاری، اجرایی و قضایی نقش‌آفرینی کنند. هدف نوشتار پیش رو «بررسی نقش سازمان‌های مردم‌نهاد در توسعه حق بر سلامت در ایران» می‌باشد. نتایج این تحقیق که بر اساس روش کتابخانه‌ای و با مراجعه به کتب، مقالات و متون قانونی انجام شده است، نشان می‌دهد موانعی بر سر راه مشارکت سمن‌ها در حوزه حق بر سلامت وجود دارد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها نبود فرهنگ مشارکت در میان مردم در جهت فعال‌سازی و تقویت نیروی سمن‌ها و دیگری نبود راه‌کارهای مشخص قانونی در خصوص نحوه فعالیت و استفاده از پتانسیل این نهاد می‌باشد که نیازمند آموزش از سوی دولت و نهادهای متولی برای ایجاد فرهنگ مشارکت در میان مردم و تدوین قوانین و مقررات در جهت پیش‌بینی ساز و کارهای مشخص اجرایی برای استفاده از ظرفیت این نهادها می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/2/14 | پذیرش: 1398/6/25
دریافت: 1397/2/14 | پذیرش: 1398/6/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |