پیشرفت دانش پزشکی از یک‌سو و ضرورت‌های اجتماعی و ارتقای سطح معاش از سویی دیگر از عواملی هستند که گسترش گرایش به جراحی‌های پلاستیک را به‌ویژه در دهه‌های اخیر موجب شده‌اند؛ این در حالی است که وجود خصایصی چون فقدان ضرورت حیاتی، انتخابی بودن، ارتباط با روان‌شناسی و تلفیق جنبه‌های علمی، هنری و تجاری در جراحی‌های زیبایی و ترمیمی، آبستن معضلات اخلاقی و حقوقی عدیده‌ای در کشورهای مختلف گردیده است. در این راستا یکی از راه‌های مؤثر جهت برون‌رفت از چالش‌ها و مشکلات موجود این است که با عنایت به ویژگی‌های خاص جراحی‌های زیبایی و ترمیمی، الزامات و تعهدات جراحانی که در این حیطه به فعالیت می‌پردازند نیز با کیفیت ویژه‌ای مورد ارزیابی قرار گیرد؛ بر این اساس بایستی جراح پلاستیک را پیش از اقدام به عمل جراحی، ملزم به تعیین ضرورت موزون (قاعده تناسب) دانست؛ همچنین تعهد درمانی پزشک در این جراحی‌ها تشدید و وظیفه مرتبط با اخذ رضایت آگاهانه و اطلاع‌رسانی وی تغلیظ می‌گردد و جهت تأمین هرچه بیشتر منافع متقاضیان، احراز شرط تخصص و حفظ کیفیت و استاندارد مطلوب در اقدام به جراحی‌های زیبایی و ترمیمی، امری ضروری خواهد بود.