دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )
جلد 15 شماره 56 صفحات 298-283 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهرزاد رزمی1 
، مصطفی ماندگار* 2، مسعودرضا رنجبر صحرایی1 ، رضا زارعی1
، مصطفی ماندگار* 2، مسعودرضا رنجبر صحرایی1 ، رضا زارعی1
1- گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران،
2- گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
2- گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: پس از ورود فناوری‌های نوین اطلاعاتی بر زندگی مردم، کم‌کم آثار این ارمغان، بر جنبه‌های متعدد زندگی از جمله حقوق کودک هویدا گردید. به همین منظور در عصر حاضر نیاز به واکاوی موضوعاتی است که در نتیجه آن بتوان حقوقی را که از کودکان برحسب وجود فضای اطلاعاتی نوین تحت عنوان فضای مجازی، مورد همجه و تحدید قرار گرفته، احیا نمود. در فضای مجازی کودک با داده ها و سوابق الکترونیکی بسیاری مواجه می شود که ممکن است سلامت جسمی، روحی و روانی و متعاقباً آینده فردی و حیثیتی وی را تهدید نماید. هدف از این تحقیق بررسی شرایطی است که قابلیت استنادپذیری داده ها و سوابق الکترونیک به لحاظ حمایت از حق سلامت کودک تحت تاثیر قرار می گیرد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر است. جامعه مورد مطالعه کودکان و نوجوانان با نگاه به حق سلامت آن ها در فضای مجازی در حال و آینده است که یا خود به نوعی با فضای مجازی ارتباط برقرار می کنند یا اطلاعات آن ها توسط دیگران در این فضا ثبت و ضبط می گردد.
یافته‌ها: ثبت و ذخیره نامحدود اطلاعاتـی از کودکان تـوسط موسسات آموزشی، ورزشی، فرهنگی و برخی سـایت های مرتبط ممکن است آتیه هویتی وی را دچار خدشه و نقصان نماید زیرا با انتشار مطالب در فضای مجازی، به نوعی سند و دلیلی از یک واقعه در یک فضای لایتناهی تولید می‌گردد که حذف آن تقریباً غیرممکن است که این امر می تواند از موارد نقض حق سلامت کودک باشد.
ملاحظات اخلاقی: صداقت و امانت‌داری در تحلیل متون و استناددهی رعایت گردید.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد چنانچه دادهها و سوابق الکترونیک در فضای مجازی، مولفه حق سلامت کودکان را در مواردی از قبیل ارائه، دسترسی و جمع آوری دادهها، تبلیغ و حسن نیت، رعایت نکنند قابلیت استنادپذیری و اعتبار دادهها و سوابق الکترونیک ناممکن تلقی و از نظر اجرای مفاد و سایر آثار در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضائی و حقوقی تلقی نمی‌شوند.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر است. جامعه مورد مطالعه کودکان و نوجوانان با نگاه به حق سلامت آن ها در فضای مجازی در حال و آینده است که یا خود به نوعی با فضای مجازی ارتباط برقرار می کنند یا اطلاعات آن ها توسط دیگران در این فضا ثبت و ضبط می گردد.
یافته‌ها: ثبت و ذخیره نامحدود اطلاعاتـی از کودکان تـوسط موسسات آموزشی، ورزشی، فرهنگی و برخی سـایت های مرتبط ممکن است آتیه هویتی وی را دچار خدشه و نقصان نماید زیرا با انتشار مطالب در فضای مجازی، به نوعی سند و دلیلی از یک واقعه در یک فضای لایتناهی تولید می‌گردد که حذف آن تقریباً غیرممکن است که این امر می تواند از موارد نقض حق سلامت کودک باشد.
ملاحظات اخلاقی: صداقت و امانت‌داری در تحلیل متون و استناددهی رعایت گردید.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد چنانچه دادهها و سوابق الکترونیک در فضای مجازی، مولفه حق سلامت کودکان را در مواردی از قبیل ارائه، دسترسی و جمع آوری دادهها، تبلیغ و حسن نیت، رعایت نکنند قابلیت استنادپذیری و اعتبار دادهها و سوابق الکترونیک ناممکن تلقی و از نظر اجرای مفاد و سایر آثار در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضائی و حقوقی تلقی نمی‌شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/2/8 | پذیرش: 1399/5/16
دریافت: 1399/2/8 | پذیرش: 1399/5/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |