1- گروه حقوق بینالملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران،
چکیده:
زمینه و هدف: جامعه بینالمللی در برهههای زمانی مختلف با بحرانهای بینالمللی متفاوتی مواجه بوده است. وقوع هر بحران بینالمللی میتواند منجر به پیامدهای زیانبار و چه بسا جبرانناپذیری گردد. شیوع بیماریهای واگیردار به عنوان یکی از مصادیق بحرانهای بشردوستانه به شمار میآید. پیامدهای ناشی از وقوع این رخداد زمانی بیشتر مورد توجه قرار میگیرد که عامل دیگری خسارات را تشدید نماید و منجر به تهدید بهداشت عمومی گردد. مقاله حاضر در پی پاسخ به این پرسش اصلی است که دولتها در شرایط وقوع بیماریهای واگیردار و به منظور پیشگیری و مقابله با آنها از چه الزامات بینالمللیای در حوزه هوانوردی برخوردار هستند و تا چه میزان این الزامات برای جلوگیری از شیوع بیماریها کارآمد است.
روش: روش این پژوهش به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و جمعآوری اطلاعات نیز با ابزار کتابخانهای انجام شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافتهها: یافتهها حاکی از آن است که هواپیماها همواره به عنوان یک ابزار اساسی و کاربردی در زندگی انسانها قلمداد شدهاند. با این حال مواردی وجود دارد که هواپیماها بنا به ماهیت خود میتوانند خطراتی را برای جامعه بینالمللی ایجاد نمایند. به تعبیر سازمان جهانی بهداشت، آنها میتوانند با جا به جایی انسانها در شرایط ظهور بیماریهای واگیردار نظیر سارس، آنفولانزا و اخیراً کووید 19، بهداشت عمومی را به خطر بیندازند. در چنین شرایطی دولتها باید با اتخاذ رویکردی جهانی و همهجانبه درصدد رفع مشکل برآیند.
نتیجهگیری: به منظور تعیین الزامات بینالمللی هوانوردی دولتها در زمان شیوع بیماریهای واگیردار، ضمن بیان وقایع موجود در این رابطه، حقوق قابلاعمال در این حوزه نظیر اساسنامه سازمان جهانی بهداشت، مقررات بینالمللی بهداشت مصوب سازمان جهانی بهداشت، کنوانسیون بینالمللی هواپیمایی کشوری 1944 (کنوانسیون شیکاگو)، استانداردها و رویههای پیشنهادی مصوب ایکائو و حقوق نرم موجود را مورد بررسی قرار دادیم. به نظر میرسد دولتها در زمان شیوع بیماریهای واگیردار از الزامات بینالمللیای در حوزه هوانوردی برخوردار هستند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1399/6/8 | پذیرش: 1400/4/1