دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )
جلد 15 شماره 56 صفحات 418-403 |
برگشت به فهرست نسخه ها
هادی جرفی1 
، جلیل قنواتی* 2، اصغر عربیان1
، جلیل قنواتی* 2، اصغر عربیان1
1- گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
2- گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران
2- گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: در سال های اخیر با کمک مهندسی ژنتیک و اصلاح ساختار ژنتیکی بسیاری از گیاهان و جانوران، مواد غذایی تراریخته بسیار متنوعی در سطح جهانی تولید و مورد مصرف قرار گرفته اند. یکی از پرسش های اساسی که در ارتباط با این محصولات مطرح شده است، در این پژوهش با در نظر گرفتنِ اصل «سالم و مفید بودن» مواد غذایی مزبور، هدف اصلی بررسی مسئولیت دولت ها در ارتباط با محصولات تراریخته است.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: با در نظر گرفتن رویه بین المللی که در گزارش های کمیته حقوق اقتصادی و اجتماعی منعکس شده است، حق بر دسترسی به غذای سالم و مفید، یکی از مصادیقِ حق بر سلامت محسوب میشود. حق بر سلامت نیز به عنوان یکی از مصادیق حق حیات قلمداد می شود. از طرفی نیز حق حیات یک حق بنیادی در نظام حقوق بشر بین المللی است که زیرمجموعه حقوق بنیادین بشری قرار می گیرد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تعهدات دولت ها در زمینه محصولات تراریخته به واسطه ارتباط وثیق با «حق بر سلامت» و «حق حیات» دارای وصفِ «آمره» هستند. در نتیجه در فضای حقوق مسئولیت بین المللی این امکان وجود دارد که الگوی مسئولیت مشدد (یا همان مسئولیت برای نقض قواعد آمره) برای دولت ها در نظر گرفته شود.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: با در نظر گرفتن رویه بین المللی که در گزارش های کمیته حقوق اقتصادی و اجتماعی منعکس شده است، حق بر دسترسی به غذای سالم و مفید، یکی از مصادیقِ حق بر سلامت محسوب میشود. حق بر سلامت نیز به عنوان یکی از مصادیق حق حیات قلمداد می شود. از طرفی نیز حق حیات یک حق بنیادی در نظام حقوق بشر بین المللی است که زیرمجموعه حقوق بنیادین بشری قرار می گیرد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تعهدات دولت ها در زمینه محصولات تراریخته به واسطه ارتباط وثیق با «حق بر سلامت» و «حق حیات» دارای وصفِ «آمره» هستند. در نتیجه در فضای حقوق مسئولیت بین المللی این امکان وجود دارد که الگوی مسئولیت مشدد (یا همان مسئولیت برای نقض قواعد آمره) برای دولت ها در نظر گرفته شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/10/1 | پذیرش: 1400/3/3
دریافت: 1399/10/1 | پذیرش: 1400/3/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |