جلد 15 - ویژه نامه نوآوری حقوقی                   جلد 15 - ویژه نامه نوآوری حقوقی صفحات 124-109 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- گروه حقوق خصوصی و اقتصادی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
4- گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: بازیگران غیردولتی به تدریج در کنار دولت­ ها به نقش ­آفرینی در فضای روابط بین ­المللی پرداختند. حوزه ­های مختلفی از جمله اقتصاد، تجارت، امنیت، محیط زیست، و... تبدیل به عرصه مهمی برای فعالیت بازیگران غیردولتی شد. یکی از موضوعات خاص در این زمینه، چالش نظارت بر شرکت­ های چند ملیتی می­ باشد.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‏ باشد و روش جمع ‏آوری اطلاعات بصورت کتابخانه‏ ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: رویکرد دولت­ های میزبان در حال توسعه درخصوص تعهد شرکت­ های چندملیتی این است که به ایجاد قوانین انعطاف­ پذیر در زمینه صلاحیت بین­ المللی و همچنین همگام با نیازهای جامعه بین­ المللی حرکت کند. اصول غیرالزامی فعلی این قابلیت را دارد که برای ایجاد تعهدات عرفی نوین به کشور مبدا و شرکت های چندملیتی مساعدت رسانند.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: در شرایطی که کشورهای مبدأ قادرند بر استانداردهای شرکت­ های چندملیتی فرامرزی اثر بگذارند، محدود کردن مسئولیت­ های این دولت ­ها به حوزه صلاحیت سرزمینی صحیح به نظر نمی­ رسد. گرچه حقوق بین ­الملل برای ارزیابی قانون طرح­ های برون­مرزی کشور مبدأ در بعضی حوزه­ ها تا کنون اصول مناسبی ارائه نداده است. اما اثرات این شرکت­ ها در شرایط اقتصادی کشور مبدأ و کشور میزبان، شرایط حقوق بشر، سلامت و ایمنی کارگران، مـحیط زیست و حـقوق مصرف ­کنندگان یک هـدف منعطف­ تر برای صلاحیت را توضیح مـی­ دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/1/18 | پذیرش: 1400/4/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.