دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )                   جلد 16 شماره 57 صفحات 470-455 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه حقوق، پردیس خواهران، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: بررسی بسیاری از مصادیق جرم‌انگاری در حوزه حفظ و حراست از ارزش‌های جامعه مبین وجود تورم کیفری، عدم مطابقت با نیازهای جامعه، عدم تناسب میان جرم و مجازات، عدم لحاظ اقدام پیشگیرانه از وقوع جرم و نیز عدم تطابق با سیاست‌های کلی نظام ابلاغی مقام معظم رهبری می‌باشد. حال آنکه در خصوص مقابله با بیماری‌های همه‌گیر، از جمله کرونا خلأ قانونی قابل ملاحظه‌ای وجود دارد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده، ‌روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی می‏باشد و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‏ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که ضمن به کارگیری اقدامات پیشگیرانه باید بر اساس دکترین جرائم مادی صرف به جرم‌انگاری تخلفات در حوزه عدم رعایت مقررات مربوط به کرونا اقدام نمود.
نتیجه‌گیری: حراست از سلامت افراد جامعه به ویژه در زمان شیوع یک بیماری نوظهور مانند کرونا یکی از وظایف خطیر حاکمیت می‌باشد. یکی از طرق پاسداشت بهداشت و سلامت در جامعه، استفاده از ضمانت اجرای کیفری با رعایت مبانی و معیارهای لازمالرعایه جهت جرم‌انگاری است. عدم توجه به مقررات مربوط به دوران پاندمی کرونا باید به عنوان وقایع مجرمانه مادی صرف جرم‌انگاری گردند تا اینچنین بدون نیاز به عمد یا تقصیر جزایی مرتکب و با برخورد قاطع، سریع و به هنگام با متخلفین، موجبات ارعاب عمومی افراد جامعه و تقید ایشان به احترام و به کارگیری ضوابط بهداشتی فراهم آید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/5/5 | پذیرش: 1400/11/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.