دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )                   جلد 15 شماره 56 صفحات 1028-1009 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه حقوق خصوصی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
2- گروه حقوق، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: در نظام حقوقی ایران نقض مقررات پزشکی در برخی موارد جرم­انگاری و برای پزشک مسئولیت کیفری در نظر گرفته است و در برخی موارد دیگر، موجبات مسئولیت مدنی پزشک را فرآهم آورده است. با در نظر گرفتن این مسئله، هدف از پژوهش حاضر تحلیل ماهیت قراردادهای پزشکی، قلمرو، مبانی و آثار آن است.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی می‏ باشد و روش جمع‏ آوری اطلاعات بصورت کتابخانه‏ ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: یافته­ های پژوهش حاضر نشان می­ دهد که قراردادهای پزشکی در قالب یک عنوان مستقل در منابع فقهی و حقوقی مورد شناسایی و اشاره قرار نگرفته است؛ در نتیجه باید قراردادهای مزبور را به عنوان یکی از مصادیق توافقات خصوصی افراد قلمداد نمود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: از آن­جا که برای اثبات مسئولیت قراردادی پزشک، نیاز به اثبات تقصیر می ­باشد، تعهد پزشک در قالب قراردادهای پزشکی، تعهد به وسیله محسوب می ­شود. علاوه بر این، در قراردادهای مزبور جایگاه و نقش رضایت بیمار به اقدامات پزشک و شرط برائت پزشک از زیان‌های احتمالی ناشی از درمان حائز اهمیت است. عنصر رضایت و تراضی طرفین قرارداد پزشکی، نقش مهمی در رفع مسئولیت پزشک و معافیت او از ضمان و حتی جابجایی بار اثبات دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/1/18 | پذیرش: 1400/5/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.