دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )                   جلد 16 شماره 57 صفحات 1062-1045 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه مدیریت قضایی، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: ظرفیت ساختاری، واجد این ضرورت و اولویت است که نقص و یا اشکال اساسی و یا نبود شفافیت در ارکان ساختار، حتی با فرض وجود مدیران و متصدیان شایسته و کوشا، مانع قطعی تحقق کامل هدف است. مسأله اصلی پژوهش، این است که ملاک‌های عدل و انصاف در قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، فاقد شاخص‌های عینی و تمایز روشن در سنجش هستند و انصاف، دارای روش مخصوص رسیدگی نیست. اهمیت رعایت عدل و انصاف در سنجش ظرفیت ساختاری نظام رسیدگی به تخلفات انتظامی پزشکان، مبین اهمیت موضوع پژوهش است. هدف پژوهش، سنجش ظرفیت ساختاری نظام رسیدگی به تخلفات انتظامی پزشکان در ایران، از جهت رعایت عدل و انصاف است. بنابراین پرسش اصلی پژوهش، این خواهد بود که ساختار مذکور، برای رعایت عدل و انصاف، از چه ظرفیتی برخوردار است و اگر این ساختار، دارای نقص، اشکال و یا چالش است، راه حل چیست؟
روش: روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و رجوع به اسناد و مدارک است. اطلاعات گردآوری‌شده، با رویکرد نظام‌گرا، با تأکید بر پویایی و با به کاربردن ترکیبی از منطق‌های اصلی حقوق جزا و حقوق اداری (نظام‌های حرفه‌ای) تحلیل شده است.
ملاحظات اخلاقی: در طول پژوهش و نوشتن مقاله، اصول اخلاقی رعایت شده و در نقل هر مطلب، منبع و مآخذ مربوط ذکر شده است.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر عبارتند از: ضرورت اصلاح ماده 28 قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، ضرورت تصریح قانون به رسیدگی مرجع انتظامی، علاوه بر رسیدگی مرجع قضایی، در مورد تخلف‌هایی که در عین حال، جرم هم باشند، ضرورت در نظرگرفتن پست‌های ثابت سازمانی برای دادیاری و دادستانی انتظامی، ضرورت کامل‌شدن آیین رسیدگی دادسرای انتظامی به ویژه وجود تعریف عینی برای «عدل» و «انصاف».
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر، منجر به این نتیجه گشته است که ساختار فعلی رسیدگی به تخلفات انتظامی پزشکان، به منظور برخوردارشدن از ظرفیت کافی برای رعایت کامل عدل و انصاف، نیازمند به روزرسانی، اصلاح و تکمیل است و سرانجام، ترتیب دستیابی به این مقصود، ارائه شده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/9/5 | پذیرش: 1401/11/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.