1- گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران.،
2- گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: خودزنی نیروهای مسلح در دو نظام حقوقی ایران و آمریکا، جرمانگاری شده است و خودزنی در این دو کشور در حالات متعددی، جرم است، در حالی که اصل جرمانگاری خودزنی نیروهای مسلح، مورد انتقاد است، در نظام حقوقی ایران در مواردی مجازاتهای سنگینی برای خودزنی نیروهای مسلح در نظر گرفته شده است.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و بر مبنای جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و با مراجعه به اسناد،کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بیطرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافتهها: نگاه به مقوله تناسب در دو نظام حقوق کیفری ایران و ایالات متحده آمریکا نسبت به خودزنی، تفاوتهای اساسی دارد. عنصر تناسب از این جهت مهمترین عنصر است که خودزنی در جامعه جرم تلقی نمیگردد و همین عمل در نیروهای مسلح میتواند شدیدترین مجازات را که اعدام و صلب است، به همراه داشته باشد، حتی در ایالات متحده آمریکا هم مجازات ده سال حبس و محرومیت از کلیه حقوق و مزایا و اخراج به مدت ده سال مجازات نامتناسبی محسوب میشود.
نتیجهگیری: در مقایم مقایسه و از این جهت که در ایالات متحده آمریکا به تمامی ابعاد خودزنی در نیروهای مسلح توجه شده است و یک مجازات ترکیبی که شامل اخراج از کار برای مدتی و محرومیت از حقوق و مزایا برای مدت و در نهایت حبس برای مدتی میباشد، میتوان گفت که عنصر تناسب در تعیین مجازات در این کشور بهتر رعایت شده است. مواد 83 و 134 قانون متحدالشکل عدالت نظامی 2016 تناسب در تعیین مجازات را با رعایت حداقل و حداکثر رعایت کردهاند، ماده 51 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح 1382 نیز به جز در مورد محاربه این تناسب را رعایت کرده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1402/3/10 | پذیرش: 1402/5/14