1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: واژه همسرآزاری، برخلاف اینکه در اذهان عموم به عنوان آزار و اذیت شوهر علیه زن به کار میرود، به صورت آزار زن علیه شوهر نیز موضوعیت مییابد. همسرآزاری روحی و روانی در نتیجه زوجیت ناخواسته، از گونههای همسرآزاری است که از سوی هر یک از زوجین، قابل تصور میباشد. پژوهش حاضر، با هدف تبیین همسرآزاری روحی و روانی ناشی از تدوام زوجیت ناخواسته و مصادیق و مبانی ممنوعیت آن از منظر فقه امامیه، به بررسی و تحلیل میپردازد.
روش: این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بیطرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافتهها: همسرآزاری روحی و روانی، به عنوان مهمترین پدیده زوجیت ناخواسته، به اشکال مختلفی از سوی هر یک از زن و شوهر واقع میگردد.
نتیجهگیری: آیاتی از قرآن، از جمله آیه 6 سوره طلاق و 19 سوره نساء به دلالت التزامی، دال بر ممنوعیت همسرآزاری روحی و روانی میباشد، از سوی دیگر، آزار روحی و روانی هر یک از زوجین نسبت به دیگری، غالباً با نوعی عسر و حرج و ورود ضرر همراه است که مستند به قواعد نفی عسر و حرج، معاشرت به معروف و لاضرر، ممنوع میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1402/4/12 | پذیرش: 1402/6/20