گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: امروزه فناوریهای دیجیتال در حال درنوردیدن همه عرصههای زندگی بشر است و نمیتوان حوزهای را مستقل از این فناوری فرض کرد. صنعت بیمه که در پیوندی تام با حوزههای مختلف اقتصادی و اجتماعی قرار دارد نیز از این مستثنی نیست. قرارداد بیمه با توجه به ابتنا بر حسن نیت از سایر قراردادها متفاوت است که این موضوع بر حقوق و تعهدات بیمهگذار اثر مهمی میگذارد. فناوریهای عصر دیجیتال سبب تنوع و تحول در نوع و نحوه ارائه محصولات بیمهای شده است که خود موجب مسائل جدیدی گردیده و لزوم وضع مقررات متناسب و حمایتی را میطلبد. این پژوهش به دنبال بررسی این موضوع است که عصر دیجیتال موجب چه تحولاتی در حقوق بیمه به ویژه در ارتباط با حقوق بیمهگذار شده است.
روش: در این پژوهش از ابزار گردآوری کتابخانهای ـ استنادی و روش توصیفی ـ تحلیلی و سطح تحلیل محتوای تطبیقی در بررسی موضوع بهره گرفته شده است تا با مطالعه قوانین دیگر کشورها و تحلیل آنها به درک نسبتاً جامع و مشترکی از مسائل بیمهای و مسائل حقوقی مرتبط با فناوری دست یابد.
ملاحظات اخلاقی: در این پژوهش، تمامی اصول اخلاقی از قبیل امانتداری، صداقت و اصالت متن رعایت شده است.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاکی از آن است که تحولات عصر دیجیتال الزامات سنتی حاکم بر قراردادهای بیمه را با توجه به نوع نیازها و ابزارهای شکلگیری رابطه بیمهای متحول ساخته و تنظیم روابط بیمهای نیازمند فراهمساختن بسترهای فنی و حقوقی مناسب جهت حمایت از بیمهگذار میباشد.
نتیجهگیری: فناوریهای جدید مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و تلهماتیک، اگرچه موجب تنوع و فردیسازی بیمهها شده است و همچنین مزایایی مانند کاهش هزینهها، امکان خرید آسان و در لحظه و تعدیل تعهد سنگین به افشا به ویژه در مورد سوابق بیماری را سبب شده است، اما با مسائل و چالشهایی دیگری همچون سوگیریهای الگوریتمی در مورد مراقبتهای بهداشتی یا جنسیت و حفظ حریم خصوصی مواجه است که خود میتواند به ترتیب سبب تبعیض و به خطرافتادن حریم خصوصی شود. از این رو چنین موضوعاتی نیازمند مقررات حمایتی و شفاف است. این مسائل مورد توجه برخی کشورها قرار گرفته است و مقرراتی نیز پیرامون آن وضع شده است، اما با وجود این توجه بیشتری را میطلبد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1403/3/9 | پذیرش: 1403/7/3