امروزه نه فقط شبکههای کابلی، ماهوارهای و اینترنتی خارج از ایران، آثار سینمایی ایران را بدون هیچگونه مانع و یا اخذ اجازهای از پدیدآورندگان آنها، در خارج از ایران پخش مینمایند، بلکه فروش نسخههای آثار سینمایی ایران که به صورت غیر قانونی و غیر مجاز در خارج از کشور تکثیر، توزیع و یا فروخته میشوند، رو به افزایش است. نقض حقوق مادی و معنوی پدیدآورندگان آثار سینمایی در خارج از ایران، زیانها و خسارات هنگفتی را به صنعت سینمای ایران تحمیل مینماید، لیکن پدیدآورندگان این آثار قادر نیستند نزد مراجع ذیصلاح قضایی کشورهای محل نقض، اقدام به تعقیب کیفری ناقضین حقوق خود و اقامه دعوای مطالبه خسارات مادی و معنوی بنمایند. در حال حاضر دولت جمهوری اسلامی ایران عضو هیچ یک از اسناد، کنوانسیونها و معاهدات بینالمللی مربوط به حمایت از حقوق مؤلف (کپیرایت) و حقوق مرتبط هنرمندان مجری، مؤسسات تولیدکننده حاملهای صوتی و سازمانهای پخش رادیو ـ تلویزیونی نمیباشد. این مقاله به بررسی و تحلیل تأثیر الحاق ایران به این اسناد بر صنعت سینمای ایران میپردازد و چنین استدلال میکند که الحاق ایران نقش مهمی در افزایش انگیزه در میان پدیدآورندگان آثار ادبی ـ هنری به دلیل گسترش دایره حمایتی از حقوقشان خواهد داشت که این امر منجر به افزایش شمار آثار خلاقانه خواهد شد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |