سبر و تقسیم روشی است که فقها برای رسیدن به علت در قیاس مستنبط‌العله استفاده می‌کنند. از آنجا که نتیجه این روش افاده ظن می‌کند و نه افاده علم، لذا تقریباً محجور مانده است. از طرفی در بین شاخه‌های مختلف علم حقوق، مسؤولیت مدنی دارای انعطاف‌پذیری بالایی بوده و برای ایجاد آن همیشه نیازمند علم قطعی نیستیم. این ویژگی در مواردی همچون تعیین سبب از بین اسباب احتمالی نمود بیشتری دارد، زیرا اگر ایجاد مسؤولیت را منوط به علم کنیم، ممکن است بسیاری پرونده‌های مسؤولیت مدنی در تسلسل و توالی اسباب محدود شود و بسیاری از این گونه خسارات جبران‌نشده باقی مانند. برهان سبر و تقسیم می‌تواند در این خصوص به یاری شخص زیان‌دیده بشتابد. مشابه این روش در حقوق کشور فرانسه نیز تحت عنوان برهان «اثبات از راه حذف» در مسؤولیت مدنی به کار گرفته شده است. همچنین استفاده از این شیوه در ایران و فرانسه برای تشخیص سبب در پرونده مشهور خون‌های آلوده دارای سابقه است. به نظر می‌رسد سبر و تقسیم به عنوان برهانی کاربردی در این مقوله دارای کارایی قابل توجهی است، زیرا در تعیین سبب به دنبال عاملی هستیم که بیشترین احتمال را برای زیان‌بار بودن داشته باشد.