خرید و فروش خون به عنوان یکی از راه‌های متداول تهیه خون و فرآورده‌های خونی همواره مخالفین و موافقین خود را داشته است. خصوصیات و ویژگی‌های منحصر به فرد این عضو از بدن در مقایسه با سایر اعضا، توجه به اهداکننده به عنوان یک منبع تجدیدپذیر و دائمی تهیه خون، سهولت انتقال، تأثیرات به سزای پزشکی و کاربرد ویژه این عنصر حیاتی و فرآورده‌های آن در زمینه‌های دارویی، زمینه کالا‌انگاری، خرید و فروش و سوء استفاده از آن را فراهم نموده و صرف‌نظر از مخاطرات ناشی از توزیع خون آلوده، باعث به خطرافتادن ارزش‌های اخلاقی و انسانی از قبیل نوع‌دوستی گردیده و انسان را در ردیف اشیا و اموال قرار داده است. این امر، موجب دخالت سازمان‌های بین‌المللی از طریق صدور بیانیه، اعلامیه، توصیه‌نامه و تصویب قطع‌نامه و به تبع آن، تحول نظام‌های حقوقی در جهت حفظ کرامت و شأن والای انسانی گردید. بررسی این موارد نشان می‌دهد که خرید و فروش خون، باید بدون کالا‌انگاری، همراه با رعایت جانب ضرورت برای نجات جان انسان و با نظارت کامل دولت‌ها و قانونگذاری کامل و بدون ابهام در این زمینه، صورت پذیرد.