دوره 14، شماره 52 - ( بهار 1399 )
جلد 14 شماره 52 صفحات 208-191 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
چکیده:
طب انتقال خون که از مرحله گرفتن خون از دهنده تا مراحل پس از تزریق خون به گیرنده و مراقبت‌های بعدی از وی را شامل می‌شود، به عنوان یکی از نوین‌ترین راه‌های درمانی در پزشکی مدرن در دنیا مطرح شده است که هر روزه با روشن‌شدن ابعاد جدیدی از کاربردهای درمانی و دارویی آن، با ابهام، اجمال و خلأهای فقهی، حقوقی و اخلاقی بیشتری در این زمینه مواجه می‌شویم و یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، ارزشگذاری خدمات انتقال خون از سوی سازمان انتقال خون به عنوان تنها مرجع ذی‌صلاح برای تهیه، تولید و توزیع خون در ایران می‌باشد که به دلیل حرمت و ممنوعیت خرید و فروش خون و به خصوص مرتبط‌بودن آن با بحث کرامت انسانی و نظم عمومی مورد توجه و مداقّه حقوقدانان و فقها قرار گرفته است. از این جهت، رویکرد کشورهای مختلف برای تهیه خون و فرآورده‌های خونی مورد نیاز با توجه به کمبود خون و لزوم ایمنی و سلامت آن متفاوت بوده و ابعاد مختلف واگذاری خون به خصوص بُعد اخلاقی، به جهت سودآوری و در نتیجه کالاانگاری آن و آثار طب انتقال خون به جهت عدم تهیه، تولید، توزیع و انتقال خون سالم همراه با رعایت استانداردهای لازم در روند انتقال خون، مورد مناقشه قرار گرفته است. از طرفی لازمه جبران و مدیریت کمبود خون و فرآورده‌های آن از سوی سازمان انتقال خون به عنوان تنها مرجع ذی‌صلاح برای تهیه، تولید و توزیع خون در کشور، ارائه خدمات انتقال خون ایمن و سالم است که با وجود هزینه هنگفت این خدمات و همچنین ضرورت مدیریت تولید، تهیه و توزیع خون سالم، تعرفه‌گذاری این خدمات با استناد به همان نظم عمومی و مشروعیت مبتنی بر ضرورت قابل توجیه است، مشروط بر این‌که اولاً این خدمات بیمه شوند؛ ثانیاً ارزشگذاری این خدمات دستاویزی برای کالا انگاری و تجارت خون و فرآورده‌های آن نگردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/1/20 | پذیرش: 1398/3/16
دریافت: 1397/1/20 | پذیرش: 1398/3/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |