مصرف مواد مخدر و روانگردان، امروزه به عنوان یک معضل جدی کلیه جوامع بشری را تهدید می‌کند. آثار نامطلوب و ویرانگر مصرف مواد و اعتیاد بر روی جسم و روح انسان این نگرانی را افزایش داده و موجبات افزایش ناامنی خانوادگی و اجتماعی گردیده است. در جوامع کنونی منشأ بسیاری از کج‌رفتاری‌ها، نابهنجاری‌ها و جرایم را موادمخدر یا روانگردان می‌دانند. زمانی که این مشکلات، قشر حساس، مؤثر و مهم هر جامعه یعنی نوجوانان را نشانه می‌رود، اهمیت موضوع و ضرورت مبارزه با این بلای خطرناک مضاعف می‌شود. همان‌طور که در تأمین سلامتی جسمی و روحی انسان، پیشگیری از معالجه بهتر است، باید بپذیریم که از نظر حفظ مصالح اجتماعی، پیشگیری از جرم نیز بهتر از مجازات مجرم خواهد بود. امروزه پیشگیری، در یک مفهوم وسیع طیفی از اقدامات کیفری و غیرکیفری را در جهت خنثی کردن عوامل ارتکاب جرم دربر می‌گیرد. با توجه به اینکه برای پیشگیری از هر پدیده‌ای، شناسایی عوامل تولید و عوارض آن پدیده ضرورت دارد، این نوشتار قصد دارد با شناسایی آسیب‌های ناشی از مصرف ماده روانگردان شیشه و عوامل مؤثر در مصرف، رویکردهای پیشگیری از مصرف این ماده توسط نوجوانان را تبیین نماید. همچنین با توجه به اهمیت و تأثیر تحقیق میدانی در تبیین موضوعات مختلف این نوشته؛ تعداد 100 نفر مددجوی پسر که در بخش قرنطینه‌ی کانون اصلاح و تربیت تهران، با صدور قرارهای قانونی منتظر صدور حکم بودند نیز، از طریق مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. مصرف شیشه (مت آمفتامین) داراری عوارض جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و شغلی است. عوامل زیستی، شخصیتی، روانی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به عنوان مصادیقی از علل گرایش نوجوانان به مصرف مد نظر قرار گرفته است. اما آنچه در بررسی حقوقی و اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است، عوارض جسمی و تهدید علیه سلامت و امنیت عمومی و عوارض اجتماعی شامل افزایش جرایم علیه اشخاص و اموال است. رویکردهای پیشگیری به دو شیوه‌ی کیفری و غیرکیفری مورد نظر متصدیان سیاست جنایی است ؛لیکن به نظر می‌رسد، رویکردهای غیرکیفری متمرکز بر فرد، والدین، محیط تحصیلی، و... برای طیف نوجوان مؤثرتر و مطلوب‌تر است.