زمینه و هدف: حق سلامت یکی از مؤلفه‌های اساسی و از نگرانی‌های روزمره انسان‌ها (صرف نظر از سن، جنس و پیشینه نژادی) به شمار می‌رود. وجود ارتباط معنادار میان حق بر سلامت و حقوق بشر سبب شده است تا در کنار توجه ویژه از سوی نهادهای بین‌المللی، اقدامات گسترده‌ای در جهت شناسایی و تحقق آن انجام گیرد. در این بین، تأمین حق سلامت زنان از موضوعات مهمی است که همواره مورد تأکید حقوق بین‌الملل و حقوق بشردوستانه بوده است. امروزه اهمیت جایگاه زنان در جامعه و نقش آن‌ها در توسعه همه‌جانبه کشورها بر کسی پوشیده نیست و سلامت و بهداشت زنان به یکی از اولویت‌های اساسی دولت‌ها تبدیل شده است. از سوی دیگر مفهوم سلامت به عنوان یکی از مهم‌ترین حقوق فردی و اجتماعی، نقش انکارناپذیری در ارتقای شاخص‌های توسعه اجتماعی دارد، لذا در این پژوهش به بررسی و تبیین نقش دولت‌ها در بهبود و توانمندسازی حقوق سلامت بانوان با تکیه بر موازین حقوق بین‌الملل می‌پردازیم.
روش: نگارش این مقاله بر پایه تحلیل و مبانی نظری بوده و به روش توصیفی تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه‌ای صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: پژوهش حاضر با رعایت اصل صداقت، امانتداری و اصالت نگارش شده است.
یافته‌ها: دستیابی جامع و کامل زنان به حق بر سلامت نیازمند توجه به ابعاد جسمی، معنوی، فکری و اجتماعی آن‌ها بوده و دولت‌ها می‌بایست ضمن فراهم‌کردن بسترهای لازم، اقدامات مالی و قانونی موردنیاز را برای اجرا و پیشبرد حق بر سلامتی انجام دهند.
نتیجه‌گیری: اهتمام دولت‌ها به وضع قوانین کارآمد در حوزه سلامت و بهداشت زنان، فراهم‌کردن زیرساخت‌ها و پیوست‌های فرهنگی لازم و همچنین رشد و ترویج الگوهای سلامت باید در اولویت برنامه‌ریزی‌ها قرار گیرد. همچنین مقابله با هرگونه تمایز و محرومیت بر اساس جنسیت که منجر به نقض حقوق بشر و آزادی‌های زنان می‌شود، امری ضروری است.
