دوره 16، شماره 57 - ( 1-1401 )
جلد 16 شماره 57 صفحات 1044-1035 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه حقوق، واحد نوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، نوشهر، ایران.،
2- گروه حقوق، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
3- گروه حقوق، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.،
2- گروه حقوق، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
3- گروه حقوق، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: مسئولیت مدنی پزشک همواره یکی از موضوعات مهم و بحث‌برانگیز در حوزه مسئولیت مدنی بوده است. در این مقاله تلاش شده به این مهم پرداخته شود که مسئولیت مدنی پزشک ناشی از شرایط اضطرار به چه صورت است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه‌ای به بررسی موضوع مورد اشاره پرداخته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مسئولیت مدنی پزشک در شرایط اضطرار تابع نظریه تقصیر می‌باشد، بدین معنی که اگر با رعایت نکات علمی به بیمار زیان وارد نماید مسئولیت ندارد و چنانچه زیان وارده با رعایت اصول پزشکی روی دهد، مسئولیت مدنی پزشک ساقط می‌شود. در موارد فوری و اضطراری اخذ رضایت و برائت از بیمار لازم نیست و اگر پزشک در موارد اضطرار از بیمار یا ولی او رضایت نگیرد، ضامن نیست.
نتیجه‌گیری: قانونگذار برائت را از جمله شروط لازم برای مبری‌ساختن پزشک از مسئولیت لازم دانسته است، اما در مواقعی چون اضطرار این اصل کلی نادیده گرفته می‌شود. اگر وضعیت بیمار طوری باشد که فوریت در معالجه را ایجاب نماید، در حالی که وی قادر به اعلام رضایت نباشد و وقت کافی هم وجود نداشته باشد، پزشک در شرایط اضطرار قرار گرفته و لذا فاقد مسئولیت است و این امر از نظر فقها، نه اضطرار، بلکه تابع حکم قاعده احسان است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه‌ای به بررسی موضوع مورد اشاره پرداخته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: مسئولیت مدنی پزشک در شرایط اضطرار تابع نظریه تقصیر می‌باشد، بدین معنی که اگر با رعایت نکات علمی به بیمار زیان وارد نماید مسئولیت ندارد و چنانچه زیان وارده با رعایت اصول پزشکی روی دهد، مسئولیت مدنی پزشک ساقط می‌شود. در موارد فوری و اضطراری اخذ رضایت و برائت از بیمار لازم نیست و اگر پزشک در موارد اضطرار از بیمار یا ولی او رضایت نگیرد، ضامن نیست.
نتیجه‌گیری: قانونگذار برائت را از جمله شروط لازم برای مبری‌ساختن پزشک از مسئولیت لازم دانسته است، اما در مواقعی چون اضطرار این اصل کلی نادیده گرفته می‌شود. اگر وضعیت بیمار طوری باشد که فوریت در معالجه را ایجاب نماید، در حالی که وی قادر به اعلام رضایت نباشد و وقت کافی هم وجود نداشته باشد، پزشک در شرایط اضطرار قرار گرفته و لذا فاقد مسئولیت است و این امر از نظر فقها، نه اضطرار، بلکه تابع حکم قاعده احسان است.
واژه‌های کلیدی: مسئولیت مدنی، اضطرار، پزشک، تقصیر، رضایت، برائت
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/5/31 | پذیرش: 1401/8/18
دریافت: 1401/5/31 | پذیرش: 1401/8/18
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |