1- دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
2- دانشکده حقوق، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران،
چکیده:
تأمین اجتماعی به عنوان یک پدیده تاریخی واجتماعی حاصل فرآیند تحولات اقتصادی و اجتماعی جوامع، به ویژه جوامع پیشرفته صنعتی محسوب میشود که حسب ضرورت نیاز افراد انسانی به امنیت در مقابل مخاطرات اجتماعی مطرح گردید، ولی هنجارمندی حقوقی آن در قالب یک حق بشری مرهون توجه جامعه بینالملل با استناد به صدور اسناد و مقررات بینالمللی میباشد که در این اسناد، حق برخورداری از تأمین اجتماعی با گستره موضوعی متنوع آن به عنوان یک حق اساسی و بنیادی به منظور حفظ کرامت ذاتی بشر و تأمین منافع آن در زندگی فردی و اجتماعی مورد شناسایی واقع شده است که در مقابل دولتها نیز وظیفه اجرای تحقق این حق را عهدهدار میباشند، هرچند دولتها در اجرای این حق، فراخور امکانات و منابع مالی و سایر شرایط سیاسی و اجتماعی به طور یکسان عمل نمینمایند، ولی آنچه مهم است این میباشد که حق برخورداری از تأمین اجتماعی مورد شناسایی و پذیرش بینالمللی و ملی قرار گرفته و از حقوق مکتسب انسانها محسوب میشود که اجرای آن از سوی دولتها میتواند آنها را در برقراری عدالت و امنیت اجتماعی و اقتصادی یاری دهد و شاخص مناسبی برای حفظ صلح و امنیت بینالمللی باشد. از این رو این مقاله درصدد پاسخ به سؤالاتی از قبیل اینکه حق بر تأمین اجتماعی چه جایگاهی در نظام بینالمللی حقوق بشر دارد؟ ارکان و مفهوم محتوایی این حق چیست؟ و انواع تعهد دولتها در قبال این حق چه میباشد؟
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1395/11/27 | پذیرش: 1396/4/22