1- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
چکیده:
زمینه و هدف: پژوهش حاضر به دنبال مطالعه عرصههای تعریفکننده حق بر سلامت کودکان در ایران و بیان چیستی و چگونگی این حق است.
روش: پژوهش حاضر رویکرد کیفی و روش تحقیق تحلیل تماتیک و تحلیل محتوا، به مصاحبه با متخصصان و شناسایی چهار عرصه تعیینکننده حق کودکان بر سلامت در ایران پرداخته و سپس چهار عرصه مذکور شامل قوانین و مقررات تقنینی ایران، کنوانسیون حقوق کودک، دین اسلام، میثاق حقوق کودک در اسلام را با ارجاع به منابع اصلی آنها مورد تحلیل محتوا قرار داده است.
ملاحظات اخلاقی: در پژوهشها حاضر در گام مصاحبه با متخصصان، رعایت نکاتی ظاهری، پوششی و رفتاری مصاحبهگر متناسب با فضای مصاحبه، سپس عدم ذکر نام مصاحبهشوندگان و کسب رضایت آنها برای مصاحبه و ضبط گفتارهای آنها مراعات شدند. در گام تحلیل اسناد و اطلاعات، مراجعه به منابع دست اول و دارای اصالت به عنوان مهمترین اصول اخلاقی پژوهشهای مبتنی بر محتوا، رعایت گردید.
بحث و نتیجهگیری: هر یک از چهار عرصه مورد مطالعه، برای سلامتی کودک جوانب مختلفی از جمله سلامت کودک در دوران جنینی و مادر باردار، تغذیه کودک، بهداشت و مراقبت از کودک، حمایت از کودکان دارای مشکلات مادرزادی، بیمه و تأمین اجتماعی و... را مطرح کردهاند، اما وضعیت حق کودک بر سلامت در دین اسلام و پیرو آن در قوانین و مقررات تقنینی ایران و میثاق حقوق کودک در اسلام، نسلهای پیشین، والدین بالقوه، دوران بارداری مادر و بعد از تولد کودک را مورد توجه قرار میدهند. این موضوع به تعریف از کودک هر یک از چهار عرصه برمیگردد. در اسلام، کودک از نطفگی مورد توجه است و اهمیت حمایت از او بر اساس مبانی دینی به نسلهای پیشین برمیگردد، به شکلی که همه افراد مسؤول رعایت حقوق از جمله حق بر سلامت کودکان بالقوه آینده هستند، اما در کنوانسیون حقوق کودک، تعریف از کودک بیشتر به بعد از تولد مربوط میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1398/12/14 | پذیرش: 1399/5/14