دوره 14، شماره 52 - ( بهار 1399 )                   جلد 14 شماره 52 صفحات 229-209 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Lashgari S, Asadi H. Ethical Effects of the Reception of Assisted Suicide in Iranian Law. MLJ 2020; 14 (52) :209-229
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1151-fa.html
لشکری سمیه، اسدی حسن. آثار اخلاقی پذیرش خودکشی مساعدت‌شده در حقوق ایران. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1399; 14 (52) :209-229

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1151-fa.html


1- واحد ورامین پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین پیشوا، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
چکیده:  
زمینه و هدف: امروزه موضوع آتانازی و یکی از انواع آن، یعنی خودکشی مساعدت‌شده، جنجال‌های زیادی در محافل حقوقی جهان ایجاد کرده است. خودکشی مساعدت‌شده به عنوان شیوه‌ای برای پایان‌دادن به حیات طبیعی بیماران لاعلاج مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقاله با رویکردی پیامدگرا درصدد تحلیل آثار اخلاقی خودکشی مساعدت‌شده در فرض پذیرش آن در حقوق ایران است.
روش‌: مقاله حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع اسنادی و کتابخانه‌ای، موضوع خودکشی مساعدت‌شده را از منظر اخلاقی و مخصوصاً از دیدگاه قرآن کریم، روایات و اسلام‌شناسان مورد توجه قرار داده است.
یافته‌ها: مهم‌ترین یافته‌های پژوهش حاضر، عدم همخوانی خودکشی مساعدت‌شده از منظر اخلاق اسلامی با خودکشی مساعدت‌شده در غرب است. همچنین نقض آشکار قواعد شرعی و حقوق اجتماعی بیماران و سالمندان از مهم‌ترین آثار پذیرش خودکشی مساعدت‌شده است.
بحث و نتیجه‌گیری: پذیرش خودکشی مساعدت‌شده می‌تواند مسؤولیت‌گریزی جامعه پزشکی و رواج بی‌اعتمادی در جامعه را دامن بزند. همچنین نگاه فرصت‌گرایانه حقوق اسلامی نسبت به بیماران جای خود را به نگاه تهدیدآمیز می‌دهد که به جای نگهداری از بیماران لاعلاج در قالب‌های مختلفی در جامعه رها می‌شوند و و همچنین قبح خودکشی را نیز از بین می‌برد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/6/27 | پذیرش: 1398/10/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb