1- دانشگاه پردیس البرز، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- گروه حقوق عمومی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. (نویسنده مسؤول)
چکیده:
زمینه و هدف: جهانشمولی حقوق بشر در آینه تنوع فرهنگی از یکسو و حق مشارکت فرهنگی به تبع این تنوع از سوی دیگر دیر زمانی نیست که در بستر تمدن بشریت مورد توجه قرار گرفته است. شاید بتوان آن را مسبوق به زمانی دانست که اعلامیه جهانی حقوق بشر در 1948 مورد تصویب قرار گرفت. این مسأله تا به امروز در سیاست، دکترین و رویه قضایی بینالمللی همچنان مطرح بوده و هست. هدف ما در این مقاله توسعه حق مشارکت شهروندان در حیات فرهنگی جامعه و پیگیری چالشهای تقنینی و اجرایی درخصوص توسعه این حق در سطح ملی و بینالمللی با توجه به اسناد بینالملل و نیز مقررات داخلی است.
روش تحقیق: روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی و با استفاده از ابزار فیشبرداری از منابع کتابخانهای است.
یافتهها: یافته این مقاله عدم رعایت حقوق فرهنگی و نمود مشارکت در حیات فرهنگی است. همچنین مشاهده خواهد شد که اگرچه حقوق بشر در عصر جهانی شدن، حقوق فرهنگی اشخاص را در هر قوم، زبان، نژاد و ... مورد احترام میشمارد، لیکن به نظر میرسد حاکمیتها این حقوق را آنچنانکه شایسته است محترم نمیشمارند و در پرتو مبانی حقوق انسانی در مواقع لازم به اجرا گذارده نمیشوند.
نتیجهگیری: حق مشارکت از جمله مؤلفههای حقوق بشر میباشد که با نگرشهای جهانی احیا میگردد. برای اینکه این حق را در حیات فرهنگی اجتماع بتوان مورد بازاندیشی قرار داد؛ ناگزیر باید جهانشمولی حقوق بشر را تبیین کرد، هرچند یافته تحقیق عدم رعایت حقوق فرهنگی و نمود مشارکت در حیات فرهنگی است؛ اما میتوان ادعا کرد از منظر تقنین کاستی وجود ندارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1397/4/10 | پذیرش: 1399/2/29