۱- واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
۲- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
۳- گروه فقه و حقوق خصوصی، مدرسه عالی و دانشگاه شهید مطهری (ره)، تهران، ایران،
چکیده:
زمینه و هدف: خشونت علیه زنان پدیدهای است ناپسند که به انحاء مختلف نظیر خشونت فیزیکی، روحی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و جنسی به وقوع میپیوندد و پرداختن به این موضوع امری اجتنابناپذیر است. هرچند قانونگذار در قوانین جزایی، احکام مربوط به این موضوع را تبیین و تقنین کرده است، لیکن در قانون حمایت خانواده توجهی بدان نداشته است.
مواد و روشها: این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافتهها: در یافتههای پژوهش مشخص شد اولاً در رژیمهای حقوقی مختلف، معیارهای مشترکی درخصوص جرمانگاری جرایم خانواده وجود دارد. ثانیاً به منظور اثربخش بودن جرمانگاری، این فرایند باید با ارزشها و ملاکهای اجتماعی، فرهنگی، دینی و روحیات آحاد جامعه هماهنگی داشته باشد. نهایتاً در زمینه مشروعیت جرمانگاری خشونت علیه زوجه میتوان به مبانی فقهی نظیر آیات و روایات اشاره نمود که صراحتاً خشونت علیه زوجه را تقبیح یا تحریم کردهاند.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجهگیری: در زمینه مشروعیت جرمانگاری خشونت علیه زوجه به عنوان یکی از جرایم مهم حوزه خانواده میتوان به مبانی فقهی معتبری اشاره نمود؛ آیاتی از قرآن کریم و همچنین روایات معصومین (ع) نیز مؤید این ادعا بوده است که به صراحت خشونت علیه زوجه را تقبیح و در برخی موارد تحریم کرده و حتی در برخی موارد مانند قذف زوجه، زوج را مستحق مجازات حد قذف دانسته است که به نوعی مجازات سنگین بدنی محسوب میگردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1399/12/25 | پذیرش: 1400/4/26