دوره 15، شماره 56 - ( 1-1400 )
جلد 15 شماره 56 صفحات 585-575 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahmani Manshadi H. Comparative study of strict liability in redress arising from agricultural biotechnology. MLJ 2021; 15 (56) :575-585
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1361-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1361-fa.html
رحمانی منشادی حمید. مطالعه تطبیقی نظام مسؤولیت محض در جبران خسارات ناشی از بیوتکنولوژی کشاورزی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1400; 15 (56) :575-585
دانشکده حقوق، علوم سیاسی و تاریخ، دانشگاه یزد، یزد، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: مطالبه خسارات ناشی از بیوتکنولوژی کشاورزی برمبنای مسؤولیت مبتنی بر تقصیر در عمل باعث می شود در بسیاری از موارد به علت دشواری اثبات تقصیر با توجه به ماهیت پیچیده تولید و عرضه محصولات زراعی تراریخته، خسارات وارده به زیاندیده جبران نشده باقی بماند. به همین دلیل مناظرات گسترده ای در سطح جهانی درخصوص اینکه آیا بیوتکنولوژی کشاورزی باید تحت نظام مسؤولیت ویژهای قرار بگیرد، صورت گرفته است.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: در حقوق ایران تلاش هایی برای اعمال نظام مسؤولیت مدنی خاص درخصوص تولید و عرضه محصولات تراریخته صورت گرفت. اما متاسفانه علیرغم پیش بینی مسؤولیت نوعی در لوایح اولیه، در تصویب نهایی قانون ایمنی زیستی جبران خسارت ناشی از محصولات تراریخته تحت قواعد عام مسؤولیت مدنی و نظریه مسؤولیت مبتنی بر تقصیر قرار گرفت.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به تغییرات سریع صورت گرفته در بیوتکنولوژی کشاورزی بهتر است در خصوص خسارات ناشی از محصولات زراعی تراریخته از نظام مسؤولیت محض استفاده گردد چرا که مسؤولیت محض با حذف تعهد زیاندیده به اثبات تقصیر، منجر به سهولت مطالبه خسارت می شود.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافته‌ها: در حقوق ایران تلاش هایی برای اعمال نظام مسؤولیت مدنی خاص درخصوص تولید و عرضه محصولات تراریخته صورت گرفت. اما متاسفانه علیرغم پیش بینی مسؤولیت نوعی در لوایح اولیه، در تصویب نهایی قانون ایمنی زیستی جبران خسارت ناشی از محصولات تراریخته تحت قواعد عام مسؤولیت مدنی و نظریه مسؤولیت مبتنی بر تقصیر قرار گرفت.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به تغییرات سریع صورت گرفته در بیوتکنولوژی کشاورزی بهتر است در خصوص خسارات ناشی از محصولات زراعی تراریخته از نظام مسؤولیت محض استفاده گردد چرا که مسؤولیت محض با حذف تعهد زیاندیده به اثبات تقصیر، منجر به سهولت مطالبه خسارت می شود.
واژه‌های کلیدی: مسؤولیت محض، جبران خسارت، بیوتکنولوژی کشاورزی، محصولات تراریخته
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/7/14 | پذیرش: 1399/12/20
دریافت: 1399/7/14 | پذیرش: 1399/12/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
