جلد 15 - ویژه نامه نوآوری حقوقی                   جلد 15 - ویژه نامه نوآوری حقوقی صفحات 287-273 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Fathi S H, Barati F, Hosseini S H. Giving Credence to a Testamentary Disposition by Heirs and Heiresses. MLJ 2021; 15 :273-287
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1401-fa.html
فتحی سید هادی، براتی فرج الله، حسینی سید حسام الدین. اعتباربخشی وصیت تملیکی از سوی وراث. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1400; 15 () :273-287

URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1401-fa.html


1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی, واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
3- گروه علوم قرآن و حدیث، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده:  
زمینه و هدف: یکی از مسائل پرچالش و پربحث در زمینه وصیت، دشواری شناخت عواملی است که سبب معلق شدن وصیت شود مقاله حاضر به اعتباربخشی وصیت تملیکی از سوی وراث، پرداخته است. هدف ما در این پژوهش تبیین نمودن اعتبار بخشیدن به وصیت تملیکی از سوی وراث می­باشد.
مواد و روش‌ها: این مقاله، بصورت؛ توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ­ای- اسنادی سعی در رسیدن به مقصود مورد نظر دارد.
یافته‌ها: وصیت در تنوّع تصرف­ هایی است که شخص برای زمان بعد از مرگ خود می­ کند. در وصیت تملیکی پس از ایجاب موصی تشخیص دقیق ماهیت قبول موصی­له آثار فراوانی به دنبال خواهد داشت. اگر قبول را جزء یا رکن وصیت بدانیم و بدون آن وصیت باطل باشد، وصیت تملیکی عقد خواهد بود که فقهای مذاهب اسلامی پیرو این نظر هستند. ولی اگر قبول بدون اعتبار باشد یا اینکه وصیت از عوامل قهری انتقال باشد، وصیت تملیکی ایقاع خواهد بود. و اینجاست که جایگاه اخلاق حسنه در اعتباربخشی به این نوع وصیت نمود پیدا می­کند.
ملاحظات اخلاقی: از ابتدا تا انتهای مقاله با پایبندی به اصول صداقت و امانت­داری تهیه و تدوین گردیده است.
نتیجه‌گیری: فقهای مذاهب اسلامی معتقدند که وصیت برای ورثه جز با تنفیذ سایرین نافذ نخواهد بود در مورد ماهیت وصیت مازاد بر ثلث اکثر فقها آن را وصیتی از جانب موصی دانسته‌اند که تنفیذ آن منوط به موافقت ورثه بوده است در مورد زمان تنفیذ هم اکثراً معتقدند زمان تنفیذ یا رد وصیت پس از مرگ موصی است و رد یا پذیرش وصیت توسط ورثه در زمان حیات موصی ارزش فقهی و حقوقی ندارد. بنابراین اخلاق ایجاب می­ نماید، آنچه موصی در زمان حیات وصیت نموده، وراث با تنفیذ آن بعد از مرگ موصی به آن اعتبار ببخشند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/2/27 | پذیرش: 1400/6/8

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Medical Law Journal

Designed & Developed by : Yektaweb