1- واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
چکیده:
زمینه و هدف: از جمله حقوقی که برای زوجـه در نـظر گرفته شده است، مهریه می باشد. این حق به گونهای است که قابلیت بذل از طرف زوجه به زوج را دارد. اما این بذل به طرق مختلف صورت می پذیرد، پژوهش حاضر به بررسی فقهی و حقوقی بذل مهریه می پردازد. سؤال مطرح شده این است که نگرش فقه و حقوق به بذل مهریه چگونه خواهد بود؟
مواد و روشها: رویکرد این پژوهش توصیفی - تحلیلی است و با شیوه کیفی جهت استخراج و تحلیل فقهی و حقوقی ماهیت بذل مهریه اهتمام گردیده است.
یافتهها: یکی از اعضای کوچکترین واحد اجتماعی که خانواده است، زن می باشد. در قانون مهریه به عنوان اهرمی برای وی قـرار داده شده است. زوجه بـه هـر دلیلی می تواند این حق خود را بذل کند. بذل مهریه به صورت اشکال مختلف از جمله، هبه، ابراء، صلح، شرط ضمن ایقاع می باشد که دارای آثاری است، از جمله آن آثار معافیت زوج از پرداخت مهریه، عدم ایجاد حق حبس برای زوجه می باشد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجهگیری: بنابراین ماهیت فقهی و حقوقی بذل مهریه را باید با توجه به قصد، اراده و هدفی که زن در بذل آن به کار می برد سنجید. با این توضیح که اگر مهریه به قصد هبه بذل شده باشد، ماهیت آن عقد هبه خواهد بود، اگر به قصد ابراء بوده باشد، ماهیت آن ایقاع و ابراء خواهد بود. اگر به قصد صلح انجام شده باشد ماهیت آن عقد صلح خواهد بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1400/3/11 | پذیرش: 1400/8/5