1- گروه حقوق جزا و جرمشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: شهادت شاهد یکی از ادله اثبات دعواست که همواره در طول تاریخ بشریت مورد استفاده قرار میگرفته است و در امور کیفری اصلیترین روش اثبات دعوا شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی قلمرو ارزش اثباتی شهادت شهود میباشد.
مواد و روشها: این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی میباشد و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
یافتهها: این دلیل در قانون مجازات اسلامی ایران به شهادت شرعی و شهادت غیر شرعی تقسیمبندی شده است که شهادت شرعی در مورد جرائم شرعی مثل زنا یا لواط است که شهادت در آنها موضوعیت داشته و شاهد باید دارای شرایط خاصی باشد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
نتیجهگیری: علاوه بر اینکه شاهد باید دارای شرایط خاص باشد تا شهادتش دارای ارزش اثباتی گردد، خود مفاد شهادت هم از لحاظ کیفیتی باید به گونهای باشد که بتوان از ماهیت آن پی به حقیقت برد و قاضی به اقناع وجدانی برسد. حال تحولات حقوق کیفری ایران در زمینه طریقیت یا موضوعیتداشتن ادله و تخصیص بخشی از قانون به بحث شهادت شهود باعث شده که این شهادت شرعی در صورتی که با علم قاضی مخالف باشد، ولو در جرائمی که شهادت موضوعیت داشته، دارای ارزش اثباتی نباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1400/6/3 | پذیرش: 1400/10/28