دوره 17، شماره 58 - ( 1-1402 )
جلد 17 شماره 58 صفحات 78-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasnezhad J, Ahadi F, Abbasi M, Beigi J. Study of the Need to Criminalize Drug Residues in Food. MLJ 2023; 17 (58) :65-78
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1576-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1576-fa.html
عباس‌نژاد جعفر، احدی فاطمه، عباسی محمود، بیگی جمال. مطالعه لزوم جرم انگاری باقی مانده های دارویی در مواد غذایی. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1402; 17 (58) :65-78
جعفر عباس‌نژاد1 
، فاطمه احدی* 2، محمود عباسی3 ، جمال بیگی1
، فاطمه احدی* 2، محمود عباسی3 ، جمال بیگی1
1- گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.،
2- گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.
3- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.،
2- گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.
3- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: برخی از تولیدکنندگان مواد غذایی جهت کسب سود بیشتر در پی افزایش راندمان تولید، اقدام به استفاده بی‌رویه از داروها و محرک‌های رشد مجاز یا غیر مجاز می‌کنند. با توجه به تنوع داروها و محرک‌های رشد مورد استفاده از سوی تولیدکنندگان و گستردگی آثار این جرائم به اندازه افراد جامعه و حتی تأثیر آن بر نسل آتی جامعه و با هدف حمایت از شهروندان، می‌بایستی با شناسایی MRL (حداکثر میزان باقیمانده مواد دارویی در پروتئین‌ها) و جرم‌انگاری تخطی از آن در قوانین داخلی، ضمن اجرای عدالت کیفری به یک سیاست جنایی مؤثر در پیشگیری از این‌گونه جرائم دسترسی پیدا کرد.
روش: در این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، ضمن تعریف MRL و تأثیر آن بر مصرف‌کنندگان مواد غذایی، به بررسی نحوه ارتکاب این جرائم و پتانسیل موجود در قوانین فعلی، به لزوم شناسایی MRL و جرم‌انگاری آن در سیستم قانونگذاری ایران پرداخته می‌شود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در سطح ملی به جهت عدم تعریف دقیق از MRL و شناسایی میزان سطح باقیمانده دارویی و محرک‌های رشد در مواد غذایی و همینطور وجود خلأ تقنینی در قبال این جرائم، می‌بایستی مقنن با تعریف MRL و با جرم‌انگاری تخطی از آن، از شهروندان و نسل آینده حمایت نماید.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که در سطح قوانین داخلی، با وجود پتانسیل موجود در قانون خوردنی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی مصوب 22/4/1346، با عدم شناسایی MRL و سطح استاندارد آن عملاً امکان برخورد با جرائم مربوط به وجود باقیمانده‌های دارویی در مواد غذایی وجود ندارد.
روش: در این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، ضمن تعریف MRL و تأثیر آن بر مصرف‌کنندگان مواد غذایی، به بررسی نحوه ارتکاب این جرائم و پتانسیل موجود در قوانین فعلی، به لزوم شناسایی MRL و جرم‌انگاری آن در سیستم قانونگذاری ایران پرداخته می‌شود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در سطح ملی به جهت عدم تعریف دقیق از MRL و شناسایی میزان سطح باقیمانده دارویی و محرک‌های رشد در مواد غذایی و همینطور وجود خلأ تقنینی در قبال این جرائم، می‌بایستی مقنن با تعریف MRL و با جرم‌انگاری تخطی از آن، از شهروندان و نسل آینده حمایت نماید.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که در سطح قوانین داخلی، با وجود پتانسیل موجود در قانون خوردنی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی مصوب 22/4/1346، با عدم شناسایی MRL و سطح استاندارد آن عملاً امکان برخورد با جرائم مربوط به وجود باقیمانده‌های دارویی در مواد غذایی وجود ندارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/9/19 | پذیرش: 1402/2/22
دریافت: 1401/9/19 | پذیرش: 1402/2/22
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
