1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.،
3- گروه علوم تشریحی رشته بافتشناسی و جنینشناسی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: گرایش به زیبایی یکی از خواستههای درونی بشر است، به همین منظور جراحی اصلاحی علاوه بر ترمیم نقص ظاهری، به هدف حفظ تعادل روحی ـ روانی فرد صورت میگیرد، اما چالش اساسی آن است که بانوی باردار (اعم از مادر حقیقی و مادر قراردادی) با تمسک بر حق سلطنت نسبت به اعضای خویش، به علت صدمات ناشی از سوانح گوناگون در دوران بارداری، قصد دارد جراحی زیبایی را نیز به طور ترکیبی و همزمان، در کنار جراحی درمانی انجام دهد. این موضوع با بررسی این گزاره که هرگونه رفتار مثبت یا منفی مادر بر سلامت جنین تأثیرگذار است، در نتیجه مانع از احقاق حق جنین بر سلامت میشود، ناسازگار است. هدف از طرح بحث این میباشد که بیان داریم در تزاحم حق زیبایی مادر باردار و حق تندرستی جنین ترجیح با کدام است.
روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی و بهرهگیری از مطالعات کتابخانهای، راه حل برونرفت از تزاحم حقوق را مورد سنجش قرار میگیرد.
ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با رعایت اصول اخلاقی و امانتداری انجام پذیرفته است.
یافتهها: در رفع تزاحم حقوق مادر و جنین، با عنایت به وزن سنگین حق جنین، ترجیح ضرر اقل بر ضرر اکثر، اخذ اهم و ترک مهم و مصلحتانگاری احکام، حق تندرستی جنین در اولویت است. با اتکا بر دادههای پزشکی نیز، اعمال زیبایی مستلزم استفاده از داروهای بیهوشکننده تزریقی به علت تأثیرات منفی بر جنین، اسکلروتراپی به علت عبور از جفت، فیلر و اپیلاسیون به دلیل عدم وجود شواهد بیخطربودن در بیماران باردار، مجاز شمرده نمیشوند. استفاده از داروهای بیحسکننده موضعی و لایهبرداریها، در مقایسه با موارد فوق نسبتاً ایمن بوده، با این حال در دوران بارداری باید جانب احتیاط در نظر گرفته شود.
نتیجهگیری: ملاحظه پاسداشت سلامت جنین نسبت به اعاده تقارن به هم خورده بانوان باردار، بالتبع جراحی ترمیمی ـ زیبایی در دوران بارداری از سوی آنان، در اولویت قرار دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1401/12/2 | پذیرش: 1402/2/11