دوره 17، شماره 58 - ( 1-1402 )
جلد 17 شماره 58 صفحات 411-399 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alizadeh Y. The Obligations of the Government in Protecting Citizens against Epidemic Diseases from the Point of View of Jurisprudence
and International Laws and Documents. MLJ 2023; 17 (58) :399-411
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1633-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1633-fa.html
علیزاده یعقوب. تعهدات دولت در حفاظت از شهروندان در مقابله با بیمارهای همه‌گیر
از منظر فقه و حقوق و اسناد بین‌الملل. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1402; 17 (58) :399-411
گروه الهیات فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: بحران‌های همه‌گیر جهانی مانند کرونا از مهم‌ترین‌ها تهدیدها علیه سلامت و امنیت بهداشتی شهروندان است. در این مقاله تلاش شده به بررسی تعهدات دولت‌ها در حفاظت از شهروندان در مقابله با بیمارهای همه‌گیر از منظر فقه و حقوق و اسناد بین‌الملل پرداخته شود.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: یافته‌های مقاله بر این امر دلالت دارد که دولت‌ها مطابق فقه، حقوق داخلی و اسناد بین‌المللی متعهد به تأمین سلامت عمومی شهروندان خود در مواجهه با بحران‌های همه‌گیر است. در فقه، قواعدی چون مسئولیت دولت در تأمین رفاه شهروندان، ضرورت دفع ضرر محتمل و همچنین اقدام بر اساس قاعده لاضرر مبنای تعهدات دولت در این زمینه است. در حقوق ایران در اصول متعددی از قانون اساسی و برنامه‌های پنج‌ساله توسعه بر تعهد دولت در تأمین حق بر سلامت شهروندان تأکید شده است. در اسناد بین‌المللی نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق مدنی، اجتماعی و اقتصادی مصوب ۱۹۶۹ و قطعنامه‌های شورای امنیت در مقابله با ایدز، ابولا و کرونا، از مهم‌ترین منابع خاص حقوقی تعهدات دولت‌ها در قبال شهروندان در مواجهه با بحران‌های همه‌گیر است.
نتیجه‌گیری: علیرغم پذیرش تعهدات دولت‌ها در حفاظت از شهروندان در مقابله با بیمارهای همه‌گیر، ضمانت اجرایی برای این تعهدات دولت‌ها به ویژه در عرصه بین‌المللی تعریف نشده است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: یافته‌های مقاله بر این امر دلالت دارد که دولت‌ها مطابق فقه، حقوق داخلی و اسناد بین‌المللی متعهد به تأمین سلامت عمومی شهروندان خود در مواجهه با بحران‌های همه‌گیر است. در فقه، قواعدی چون مسئولیت دولت در تأمین رفاه شهروندان، ضرورت دفع ضرر محتمل و همچنین اقدام بر اساس قاعده لاضرر مبنای تعهدات دولت در این زمینه است. در حقوق ایران در اصول متعددی از قانون اساسی و برنامه‌های پنج‌ساله توسعه بر تعهد دولت در تأمین حق بر سلامت شهروندان تأکید شده است. در اسناد بین‌المللی نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق مدنی، اجتماعی و اقتصادی مصوب ۱۹۶۹ و قطعنامه‌های شورای امنیت در مقابله با ایدز، ابولا و کرونا، از مهم‌ترین منابع خاص حقوقی تعهدات دولت‌ها در قبال شهروندان در مواجهه با بحران‌های همه‌گیر است.
نتیجه‌گیری: علیرغم پذیرش تعهدات دولت‌ها در حفاظت از شهروندان در مقابله با بیمارهای همه‌گیر، ضمانت اجرایی برای این تعهدات دولت‌ها به ویژه در عرصه بین‌المللی تعریف نشده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1402/1/19 | پذیرش: 1402/4/6
دریافت: 1402/1/19 | پذیرش: 1402/4/6
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
