گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: از بیمارانی که جهت معالجه کشور دیگری را برمیگزینند تحت عنوان توریسمدرمانی یاد میشود. در سالهای گذشته توریسمدرمانی از سیری صعودی برخوردار بوده است. به لحاظ اقتصادی، توریسمدرمانی منبع مالی خوبی محسوب میشود. از این رو هر کشوری جهت جذب توریسمدرمانی اقدام به ارتقای زیرساختهای پزشکی خود میکند. در مقاله حاضر هدف بیان مسؤلیتهایی است که در خصوص توریسمدرمانی وجود دارد.
روش: شیوه انجام پژوهش پیش رو توصیفی ـ تحلیلی بوده و منابع کتابخانهای جهت جمعآوری دادهها مورد استفاده قرار گرفتهاند.
ملاحظات اخلاقی: در مقاله حاضر اصول صداقت، امانتداری و اصالت متون مراعات گردیده است.
یافتهها: یافتهها بیانگر آنند که در قانون ایران مقوله توریسمدرمانی با خلأهایی رو به رو میباشد، در صورتی که هر کشوری که به توسعه زیرساختها روی میآورد بایستی در مسیر قانونگذاری هم نگرانیهای موجود توریسمدرمانی را برطرف کند.
نتیجهگیری: توریسمدرمانی نیز همچون همه افراد در داخل کشور میتواند از خدمات پزشکی منتفع گردد. در مورد توریسمدرمانی، کادر پزشکی و بیمارستان مهمترین نقش را بازی میکنند. در پژوهش حاضر مسئولیت بیمارستان و پزشک تشریح میگردد، آنها تعهداتی در قبال تمام بیمارها دارند که توریسمها نیز از آن بهرهمند هستند. در صورتی که بیمارستان یا یکی از پزشکان کوتاهی نمایند، بایستی ضرر و زیان ناشی از عمل خود را جبران نمایند. با عنایت به سیر صعودی اعمال مخاطرهآمیزی که کادر درمان در بیمارستانها برای افراد به وجود میآورند، اصول و مبانی مسئولیت مدنی به این سمت و سو تمایل یافته که ضمن اخذ راهکارهایی مناسب، کادر درمان و یا بیمارستانها به موجب اضراری که ممکن است متوجه بیماران شود، به عنوان مسئول محسوب گردند. در جهت مسئولیتها میتوان از ماده 12 قانون مسئولیت مدنی وحدت ملاک گرفت و کادر درمان را در برابر توریسمدرمانی مسئول دانست.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1402/2/19 | پذیرش: 1402/5/28