دوره 17، شماره 58 - ( 1-1402 )
جلد 17 شماره 58 صفحات 1012-997 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmaeilpour M A, Ghanad F, Mohammad Jafari Nedoushan S. The Feasibility of Using Artificial Intelligence in the Evaluation of Arbitration Evidence from the Perspective of Jurisprudence and Law. MLJ 2023; 17 (58) :997-1012
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1783-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1783-fa.html
اسمعیل‌پور محمدامین، قناد فاطمه، جعفری ندوشن شهاب. امکان‌سنجی به کارگیری هوش مصنوعی در ارزیابی ادله داوری از منظر فقه و حقوق. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1402; 17 (58) :997-1012
1- 1. گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران،،
2- گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران،
3- گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد علوم تحقیقات، تهران، ایران،،
2- گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران،
3- گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد علوم تحقیقات، تهران، ایران،،
چکیده:
زمینه و هدف: به کارگیری هوش مصنوعی در فرایند داوری، از جمله ارزیابی ادله، می‌تواند فرایند رسیدگی را تسهیل و تسریع نماید. هوش مصنوعی یک پدیده نوظهور بوده و به کارگیری آن در داوری در نقش مستقل یا تسهیل‌گر، می‌تواند چالش‌های فقهی و قانونی فراوانی را به همراه داشته باشد. از طرفی این ابزار هوشمند، پدیده‌ای نوظهور و مؤخر بر وضع قوانین موجود در زمینه داوری است، قاعدتاً استفاده از عنوان دقیق هوش مصنوعی در قوانین امکان‌پذیر نبوده است. ضروری است در راستای همگام‌شدن قوانین و فناوری، نسبت به تقنین در این حوزه اهتمام جدی ورزیده شود.
روش: این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای از جمله کتب و مقالات نگارش گردیده است.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق با تکیه بر اصول اخلاقی و امانتداری نگارش شده است.
یافته‌ها: با توجه به ماهیت خودارتقایی هوش مصنوعی و بهره‌گیری از روش‌ها و الگوریتم‌های نوین، به رسمیت‌نشناختن آن، خلاف عقل و عرف می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نظر به اهداف تأسیسی و مراد مقنن در داوری، اختیارات و اراده طرفین در حل و فصل اختلافات بسیار پررنگ و مؤثر تلقی می‌گردد. مؤید این امر، بند 3 ماده 27 قانون داوری تجاری بین‌المللی ایران می‌باشد که مقرر می‌دارد طرفین می‌توانند داوری را بر اساس عدل، انصاف یا کدخدامنشانه به جریان بیندازند. در مواد دیگر از این قانون، بی‌طرفی، استقلال و تساوی رفتار از اصول آمرانه ناظر بر داور می‌باشد. در جمع مقررات به نظر می‌رسد که طرفین می‌توانند قوانین ماهوی یا شکلی حاکم بر اختلافات خود را تعیین نمایند.
روش: این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای از جمله کتب و مقالات نگارش گردیده است.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق با تکیه بر اصول اخلاقی و امانتداری نگارش شده است.
یافته‌ها: با توجه به ماهیت خودارتقایی هوش مصنوعی و بهره‌گیری از روش‌ها و الگوریتم‌های نوین، به رسمیت‌نشناختن آن، خلاف عقل و عرف می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نظر به اهداف تأسیسی و مراد مقنن در داوری، اختیارات و اراده طرفین در حل و فصل اختلافات بسیار پررنگ و مؤثر تلقی می‌گردد. مؤید این امر، بند 3 ماده 27 قانون داوری تجاری بین‌المللی ایران می‌باشد که مقرر می‌دارد طرفین می‌توانند داوری را بر اساس عدل، انصاف یا کدخدامنشانه به جریان بیندازند. در مواد دیگر از این قانون، بی‌طرفی، استقلال و تساوی رفتار از اصول آمرانه ناظر بر داور می‌باشد. در جمع مقررات به نظر می‌رسد که طرفین می‌توانند قوانین ماهوی یا شکلی حاکم بر اختلافات خود را تعیین نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1402/8/15 | پذیرش: 1402/12/15
دریافت: 1402/8/15 | پذیرش: 1402/12/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
