دوره 19، شماره 60 - ( 1-1404 )
جلد 19 شماره 60 صفحات 125-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pourmollaei M, Raisi R. The Health of Cosmetics and Health Products from the Perspective of Iranian Jurisprudence and Law. MLJ 2025; 19 (60) :109-125
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1898-fa.html
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-1898-fa.html
پورملائی مرتضی، رئیسی روح‌اله. سلامت لوازم آرایشی و بهداشتی از منظر فقه و حقوق ایران. مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. 1404; 19 (60) :109-125
1- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.،
2- گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.،
چکیده:
زمینه و هدف: لوازم آرایشی و بهداشتی بخش مهمی از کالاهای مصرفی جامعه است که نقش مهمی در سلامت شهروندان دارد. هرگونه تخلف در این حیطه تأثیر زیادی بر سلامت شهروندان به همراه دارد، زیرا سلامتی در مهم‌ترین بخش زندگی هر فرد قرار دارد. بر همین اساس هدف مقاله حاضر بررسی سلامت لوازم آرایشی و بهداشتی از منظر فقه و حقوق ایران است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در فقه به صورت خاص به سلامت لوازم آرایشی و بهداشتی پرداخته نشده است، اما بر سلامت افراد تأکید شده و مطابق با قواعدی چون منع اضرار و اتلاف، می‌توان قائل به نوعی ضمان و مسئولیت مدنی در این خصوص شد. در حقوق موضوعه نیز در اسناد بالادستی مانند قانون اساسی و سند چشم‌انداز بیست‌ساله و برنامه‌های پنج‌ساله توسعه بر سلامت شهروندان به صورت کلی صحه گذاشته شده است و در قوانین عادی مانند قانون مواد خوردنی و آشامیدنی آرایشی و بهداشتی مصوب ۱۳۴۶ و اصلاحیه‌های بعدی آن و پیش‌نویس قانون تعزیرات مصوب 1401 به نظارت بر تولید و توزیع لوازم آرایشی و بهداشتی پرداخته شده و برای متخلفان مجازات تعیین شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به مصادیق تقلب اشخاص درگیر در این زمینه و گستره‌ای وسیع آن، تدوین قانونی خاص برای لوازم آرایشی و بهداشتی، ضرورت فزاینده‌ای دارد.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: در فقه به صورت خاص به سلامت لوازم آرایشی و بهداشتی پرداخته نشده است، اما بر سلامت افراد تأکید شده و مطابق با قواعدی چون منع اضرار و اتلاف، می‌توان قائل به نوعی ضمان و مسئولیت مدنی در این خصوص شد. در حقوق موضوعه نیز در اسناد بالادستی مانند قانون اساسی و سند چشم‌انداز بیست‌ساله و برنامه‌های پنج‌ساله توسعه بر سلامت شهروندان به صورت کلی صحه گذاشته شده است و در قوانین عادی مانند قانون مواد خوردنی و آشامیدنی آرایشی و بهداشتی مصوب ۱۳۴۶ و اصلاحیه‌های بعدی آن و پیش‌نویس قانون تعزیرات مصوب 1401 به نظارت بر تولید و توزیع لوازم آرایشی و بهداشتی پرداخته شده و برای متخلفان مجازات تعیین شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به مصادیق تقلب اشخاص درگیر در این زمینه و گستره‌ای وسیع آن، تدوین قانونی خاص برای لوازم آرایشی و بهداشتی، ضرورت فزاینده‌ای دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1403/5/17 | پذیرش: 1403/11/21
دریافت: 1403/5/17 | پذیرش: 1403/11/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
