در دنیای کنونی نقش بیمارستان‌ها تنها به درمان فیزیکی بیمار محدود نمی‌گردد؛ بلکه بازسازی روحی و معنوی بیمار نیز یکی از رسالت‌های مهم آنان به شمار می‌رود. تحقق آرمان‌های مزبور از طریق استخدام پزشکانی خبره، بهرمندی از ابزارهای به روز پزشکی و احداث فضای فیزیکی مناسب امکان پذیر است. با وجود این، حقوق‌دانان امروزه صرفاً از مسؤولیت مدنی پزشکان سخن می‌گویند و نسبت به مسؤولیت مدنی بیمارستان کمتر توجه می‌کنند. در حقوق کامن‌لا پیرامون مسؤولیت مدنی بیمارستان‌ها دو تئوری وکالت ظاهری و مسؤولیت نیابتی پیش بینی شده است ولی رویه قضایی کشورهای تابع کامن‌لا به پذیرش مسؤولیت نیابتی در موارد کاهلی و قصور در معالجه و درمان تمایل دارد. در حقوق ایران در خصوص طرح مسؤولیت نیابتی برای پزشکان تردیدهایی وجود دارد. با وجود این ایجاد مسؤولیت نیابتی برای بیمارستان‌ها در مورد قصور پزشکان منطقی به نظر می‌رسد.