BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ijmedicallaw.ir/article-1-349-fa.html
1، عباس نیازی2 ، نیکتا نیازی3 ، نیلوفر نظری4
2- دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران،
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران،
4- پردیس بین الملل، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران،
در خصوص سقط جنین ماده واحده‌ای در تاریخ 1384/3/10 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که بیانگر اذن قانونگذار به سقط جنین پیش از چهارماهگی با حصول شرایط و انجام تشریفاتی بود، اما علیرغم این مصوبه مسؤولیت پزشک و داروساز همچنان در برخی موارد وجود دارد. این مسؤولیت ناشی از تقصیر در تشخیص، عدم رعایت تشریفات قانونی، عدم اطلاع‌رسانی، اطلاع‌رسانی ناقص و مبهم، انتخاب روش نامناسب و سرانجام عملکرد نامناسب در مورد سقط است.
همچنین ماده واحده مزبور موضوع سقط جنین پس از چهارماهگی را ـ در صورت حصول شرایط مجاز برای سقط پیش از چهارماهگی ـ بیان نکرده است. در این مقاله ابتدا موارد مسؤولیت پزشک و داروساز در سقط پیش از چهارماهگی در فرض جواز قانونی حاصل از ماده واحده مورد مطالعه و بررسی قرار خواهد گرفت و در ادامه از مسؤولیت یا عدم مسؤولیت پزشک در سقط پس از چهارماهگی با وجود شرایط مقرر در ماده واحده مذکور سخن خواهد رفت.
دریافت: 1393/10/14 | پذیرش: 1394/6/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
