مقدمه: مقوله جرائم و انحرافات جنسی از جمله موضوعاتی است که به ویژه در قرن معاصر مورد توجه بسیاری از اندیشمندان جامعه‌شناس، روانشناس و جرم‌شناس قرار گرفته است. مجرم جنسی فردی است مانند سایر افراد جامعه که در نتیجه عوامل مختلف مرتکب جرم می‌شود. دغدغه تکرار این جرائم و انحرافات از سوی مرتکبین جرائم جنسی و پیشگیری از آن‌ها به جهت بحران روزافزون ناشی از افزایش این جرائم با توجه به عدم کارایی یا حداقل ناکافی‌بودن ابزارهای کیفری در کنترل و مهار مجرمان جنسی لزوم توجه در بکارگیری روش‌های علمی و استفاده از شیوه‌های مناسب تربیتی و درمانی را در جهت اصلاح و بازپروی مورد توجه قرار می‌دهد، لذا با عبور از فصل مجازات‌ها آنچه که در این پژوهش در گام اول و اصلی خود تلاش می‌شود به آن پاسخ داده شود شناخت و یافتن پاسخ به این سؤال است که: بکارگیری اقدامات تأمینی و پزشکی در کنار مجازات‌ها یا به عنوان جایگزین مجازات‌ها می‌تواند در تقلیل نسبی ارتکاب این جرائم نقشی داشته باشد یا خیر.

روش: پژوهش حاضر که در پی شناسایی و لزوم بکارگیری ابزارهای غیر کیفری مانند اقدامات تأمینی و پزشکی در کنترل و پیشگیری از تکرار این دسته از جرائم و بررسی اثربخشی آن‌ها می‌باشد با استفاده از منابع اصلی، روش توصیفی ـ تحلیلی از نوع کیفی را مد نظر قرار داده است.

یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن است که بسیاری از مجرمان جنسی در راستای برآورده‌کردن تمنّیات جنسی خود و در اثر فشارهای ناشی از عوامل درونی و بیرونی مرتکب جرم‌های جنسی می‌شوند که قطعاً مجازات‌کردن آن‌ها می‌تواند عاملی مهم برای پیشگیری از تکرار جرم و یا انحراف آن‌ها باشد، اما با توسعه علوم پزشکی و روانپزشکی و نفوذ این یافته‌های در میان پژوهش‌ها و مطالعات جرم‌شناسان مؤید این است که مبارزه با بزهکاری مرتکبان جرم‌ها و انحرافات جنسی صرفاً با استفاده از ابزار کیفری حاصل نمی‌گردد. بنابراین برای این منظور باید از یکسو بر روش‌هایی که درمان و بازسازگار‌کردن اجتماعی بزهکاران و اصلاح شیوه تفکر و اندیشه آن‌ها را تعقیب می‌کنند و افزایش کارایی و مهارت‌های زندگی آنان از طرف دیگر تأکید ورزید.