اعمال غیراخلاقی در تحقیقات پزشکی در گذشته موجب شده که امروز حساسیت نسبت به این موضوع افزایش یابد. مروری بر قوانین بین‌المللی نشان می‌دهد که گاه، این تحقیقات ملاحظات اخلاقی را زیر پا گذاشته و افراد را برخلاف میل‌شان مورد آزمایش قرار داده‌اند. «قانون نورنبرگ در سال 1947 برای محاکمه پزشکان نازی تصویب شد که افراد را برخلاف میل‌شان مورد تجربه آزمایشگاهی قرار داده بودند. برطبق این قانون رضایت داوطلبانه افراد مورد مطالعه صددرصد ضروریست. اعلامیه هلسینکی در سال 1964 تصریح کرد پزشکان با اجازه قیم‌های قانونی افراد فاقد صلاحیت، با دادن رضایت از طرف آنها، حداقل در تحقیقات روی معالجه آنها مجازند.» (آنگلیر، 2001) در برخی بیماری‌ها به دلایل متعدد تحقیقات کلینیکی روی بیماران مسائل اخلاقی متعددی را مطرح می‌کند. در چنین مواردی قوانین ملی و بین‌المللی چنین تحقیقاتی را با توجه به موضوع آنها مجاز می‌دانند. با توجه به موارد فوق سؤال اصلی این مقاله این است که قوانین ملی و بین‌المللی چه میزان تحقیقات پزشکی را مجاز می‌دانند؟ هدف ما در این مقاله این است که در وهله اول مروری بر قوانین بین‌المللی در این رابطه داشته باشیم و سپس قوانین داخلی در این زمینه را بررسی کنیم. مطالعه اسنادی ـ مقایسه‌ایست و منابع مورد مطالعه، کتب و قوانین مرتبط با علم پزشکی می‌باشند.