در حال حاضر حمایت از آثار سینمایی داخلی مشمول قانون حمایت حقوق از مؤلفان، مصنفان و هنرمندان مصوب 1348 میباشد. واقعیت این است که علیرغم اینکه قانون مذکور آثار سینمایی خارجی را مورد حمایت قرار نمیدهد و با وصف اینکه جمهوری اسلامی ایران عضو کنوانسیون برن نمیباشد و آثار سینمایی متعلق به پدیدآورندگان خارجی در قلمرو ایران (جزء در صورت وجود معاهده متقابل ایران با سایر کشورها) قابل حمایت نیست، اما در عمل و در مواردی، حمایتهای به عملآمده از آثار سینمایی خارجی در نظام حقوقی ایران فراتر از قانون موصوف میباشد. در این مقاله برآنیم تا ضمن بررسی نظام حقوقی ایران در خصوص نمایش آثار سینمایی خارجی و تبیین مقررات خاص آنها به این پرسشها پاسخ دهیم که با عنایت به عدم عضویت ایران در کنوانسیون برن، رم و سایر معاهدات مانند معاهده کپیرایت وایپو و تریپس چرا و چگونه از حقوق پدیدآورندگان آثار سینمایی خارجی در ایران حمایت میشود؟ و آیا این حمایت بر اساس معیارهای موجود منطقی و مطلوب است؟ تأثیر این امر بر صنعت سینمای ایران چیست؟ در صورت الحاق ایران به کنوانسیون برن یا تصویب قانون جدیدی در زمینه مالکیت ادبی، هنری و حقوق مرتبط، چه تغییراتی در وضعیت موجود صنعت سینمای کشور خواهیم داشت؟
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |